Dinsdag 5 juli.

 

Onderweg naar het openluchtmuseum kwamen we nog langs een cp bij een old timermuseum.

Het Murberget Friluftsmuseum zag er leuk uit en het is gratis te bezoeken. Er zijn verschillende gebouwen en huizen uit de zeventiende en achttiende eeuw uit de stad Härnösand overgebracht naar deze locatie. Zo is er een complete woonwijk ontstaan met kantoren, koopmanshuizen, gemeentehuis, een schooltje, boerderijen enz.

Toen we aankwamen was alles nog dicht maar een half uurtje later kwam er een vriendelijke jongeman ons vertellen dat hij de deuren open ging doen. Toen zijn we nog maar even in de boerderij geweest, daar zagen we een bijzondere staande klok en een leuke kleine bedstee.

Het schooltje was ook wel grappig, beneden woonde de onderwijzer en boven was het leslokaal.

De kerk was het enigste stenen gebouw, met hele dikke muren en een losse klokkentoren van hout.

Hierna hebben we een bakje gedaan en zijn we weer gaan rijden.

Ze noemen het hier de Hoge kust. Omdat hier heel veel baaien zijn die diep het land inlopen is de kustlijn heel grillig. Er zijn veel schiereilanden en kleine eilandjes. We zijn nog een stukje binnendoor over zo’n schiereiland gereden en vonden daar een mooi picknickplaatsje . Daarna was het nog 70 kilometer naar de camping die we hadden uitgezocht. We zij nu op het eilandje Dekarsön. Je kunt hier met een brug komen vanuit de stad Örnsköldsvik.

We staan op een heuvel met zicht op de Botnische Golf. Vanmiddag hadden we eerst nog een buitje maar later kwam de zon en hebben we lekker buiten gezeten. Morgen maar even de omgeving verkennen, we blijven hier een paar dagen staan.

 

 

Donderdag 7 juli.

 

De afgelopen twee dagen hebben we heerlijk van het zonnetje genoten.

Een beetje gelezen, gepuzzeld en over het eilandje gewandeld. Gisteren ook maar een was gedaan, die was zo droog gewaaid.

Het eilandje is niet groot, de omtrek is ongeveer 7 km. Het is hier wel mooi, heel groen en rustig. Er staan veel vakantiehuizen en de meeste staan leeg. Er zijn wel hele mooie bij met enorme lappen grond. Aan het water was er één te koop.

De asfaltweg loopt over anderhalve km dood bij een vakantiekamp voor kinderen. Dit is ook geen “gewone “camping. Er staat een kerk en er zitten groepen kinderen in het groepshuis. ’s Ochtends om half negen klonk er gezang uit de kerk en ging er een groep kinderen in witte gewaden naar binnen. De rest van de dag hebben ze grote pret bij het zwembad. Alcohol en sigaretten zijn hier verboden.

Voor een paar dagen rust op doorreis is het een goede plek, ook niet al te duur, zo’n € 22 per nacht met douche en zwembad en ik denk ook de wasmachine.

Morgen maar weer een stukje naar het noorden, we willen tenslotte naar de Noordkaap!

 

 

Vrijdag 8 juli.

 

Na een voorspoedige rit waren we om half drie op deze leuke cp bij Ratan, een gehuchtje met een haventje 40 km voorbij Umea. We zouden eigenlijk op de natuurcamping even verderop maar we zagen dit en het zag er zo leuk uit en er was nog één plaats vrij, voor ons.

Er is een havengebouwtje en daarin is de keuken, zijn de toiletten en de douches. Die hebben we ook maar even gebruikt, zit bij de prijs in. Is trouwens niet heel goedkoop, € 20. Maar het is een heerlijke rustige plaats voor 6 campers, meer mogen er ook echt niet staan.

In de verte zagen we een vuurtorentje, daar zijn we vanmiddag naar toegelopen. Volgens het informatiebord is het vuurtorentje in 1874 gebouwd om de stoomboten de weg te wijzen die de baai in moesten. Toen was dit nog een belangrijke haven.

De wandeling er naartoe was leuk door het bos waar nog kabouters wonen?!

Aan de overkant is een eilandje dat natuurreservaat is.

 

 

Zaterdag 9 juli.

 

Vanmorgen zijn we na een bakje koffie weer verder naar het noorden gereden over de E4. Er waren op een paar plaatsen wegwerkzaamheden maar de route was een stukje omgelegd en goed begaanbaar. Waar we wel goed om moeten denken zijn de vele flitspalen. Bij iedere snelheids beperking , en dat zijn er nogal wat, staat een flitspaal. Gelukkig worden ze wel van te voren aangegeven.

Er kwam geen goede picknickplaats dus voor het tweede bakje zijn we een dorpje ingereden en vonden we een plekje bij de kerk.

Om half drie waren we bij de Gammelstad van Lulea, hier staan we op een parkeerplaats.

De Gammelstad is een kerkdorp, Vroeger was de kerkgang verplicht. De gelovigen die van ver moesten komen konden hier overnachten.

Dit kerkdorp bestaat uit  bijna 400 bont geschilderde houten huisjes rondom de kerk. Ooit was dit ook het centrum van Lulea maar door het verzanden van de haven moest de stad zo’n 5 kilometer naar het oosten heropgebouwd worden. Gammelstad is het grootste kerkdorp van Zweden en staat sinds 1996 op de Werelderfgoedlijst  van UNESCO.

We hebben hier heerlijk een poosje rondgelopen en nog lekker in de zon gezeten. Het weer is nog steeds goed, ook vanavond konden we nog een poosje buiten zitten. We staan hier met drie campers, het is niet druk.

 

Zondag 10 juli.

 

Vannacht hebben we weer een beetje regen en onweer gehad en de dag begon bewolkt.

Om negen uur ging het richting Jokkmokk. Na 30 km waren we bij de stad Boden, hier hebben we diesel getankt en zijn we nog een keer naar de Lidl geweest. Flink ingeslagen want verderop zijn er geen Lidls meer, wel andere supermarkten hoor.

Om een uur of 12 was er een picknickplaats langs de weg. Er was ook een stortput voor het toilet dus maar weer geleegd.

We hebben ook een wandelingetje gedaan. Er was een weggetje naar een stuwmeer en voorbij de dam lag nog een camping voor zalmvissers. Lag er wel mooi rustig.

Na een broodje te hebben gegeten ging de rit weer verder. Er staan aldoor al borden langs de weg die waarschuwen voor overstekende rendieren maar plotseling stond er echt één op de weg en in het bos was er nog een. Toch uitkijken dus!

Vijftien km voor Jokkmokk gingen we de polcirkel over. Zo ver noordelijk zijn we nog niet eerder geweest, ook in IJsland niet.

In Jokkmokk vonden we al gauw het Samimuseum. Dit museum vertelt het verhaal over de Sami, de oorspronkelijke nomadenbevolking van Lapland. Tegenwoordig gebruiken ze sneeuwscooters in plaats van rendieren voor een slee. Ook wonen ze het grootste deel van het jaar in een huis. Ooit leefden ze van de jacht op rendieren en trokken ze achter de kuddes aan.

Er was wat kleding , handgemaakte leren tassen, sieraden, gereedschap enz. Ook een verzameling opgezette dieren die in Lapland voorkomen.

Op het eind was nog een 3d-film waarmee je in vogelvlucht over Lapland ging.

Aan de overkant van de straat staat een mooie kerk.

Na een bakje koffie in het restaurant zijn we naar de cp gereden. Een P 3 km voorbij de stad aan een stuwmeer. Hier staan we met 15 campers.

De zon gaat onder om 23.59 uur en komt op om 1.24 uur. Het wordt dus niet donker!

 

 

Maandag 11 juli.

 

Vanmorgen eerst nog een bakje gedaan aan het meer voor we gingen rijden.

Bij Porjus aan de E45 kwamen we langs een krachtcentrale bij een stuwdam. In Zweden zijn heel veel van die centrales  zijn er ook veel stuwmeren.

Iets verderop werd er aan de weg gewerkt en moesten we even wachten voor het rode licht voor we in colonne achter een volgwagen langs de werkzaamheden werden geleid. Daarna hadden we splinternieuw asfalt.

Een stukje voor de stad Gallivare zijn we de weg afgegaan een smal weggetje in de berg op naar een skilift. Hier kun je overnachten op de P.

Er zijn ook wandelpaden met mooie vergezichten dus vanmiddag even aan de loop. De lange broek moest na een paar weken toch aan. Het was bewolkt en winderig dus fris, dat waren we niet meer gewend.

Vanmiddag hadden we al een paar keer een aantal rendieren zien lopen. Toen we na het eten vanavond nog even naar de skilift liepen kwamen we ze weer tegen op de weg er naartoe. Zomaar ineens stonden ze pal voor onze neus. Echt bang waren ze niet maar ze liepen toch weg voor ons. Even later kwam er een auto aan maar daar gaan ze niet voor aan de kant, dan blijven ze midden op de weg staan. Bijzondere dieren.

Bij de skilift heb je mooi zicht op Gallivare.

Het is wel heerlijk rustig hierboven, we staan met drie campers. De rendieren zijn alweer voorbij gekomen.

Het zonnetje is er vanavond weer bij gekomen en staat nu, om kwart over tien, nog redelijk hoog. Lekker hoor.

 

 

Dinsdag 12 juli.

 

Na twee minder mooie dagen scheen vanmorgen de zon weer volop.

Het weggetje naar beneden gaf weer een mooi uitzicht. Langs de doorgaande weg liep er zomaar weer een rendier naast de camper.

Toen ging de navigatie plotseling in de nachtmodus. Hij werd helemaal donker en was niet meer te zien. De reserve navigatie deed precies hetzelfde.

Tijdens de lunchstop even gegoogled en toen lazen we dat dit komt omdat we boven de poolcirkel zijn. Dan gaat de navigatie automatisch in de nachtmodus terwijl het nu toch echt niet donker wordt maar in de winter natuurlijk niet licht! De oplossing is simpel, helderheid op 100 procent en de kleur op dag zetten. Leve het internet!

Vanmiddag waren we in het beroemde ijshotel in Jukkasjarvi. Vroeger smolt hij in de zomer weg maar tegenwoordig is het helemaal overkapt en dus van buiten niet zo mooi meer maar je kunt er wel het hele jaar in.

De temperatuur binnen is min 5. Er hing nergens een druppeltje smeltwater.

Na de entree kom je in een lange gang met aan weerszijden verschillende kamers. Alles is van ijs, ook de bedden en bankjes. De vloer knerpte onder onze voeten. Alle kamers zijn anders, overal staan ook mooie ijssculpturen.

De bar en de glazen zijn ook van ijs. Erg leuk om dit een keer te zien.

Het hotel ligt aan een meer. Vroeger zaagden ze hier het benodigde ijs uit. Vandaag was het 24 graden en volop zon.

Toen we uitgekeken waren hebben we gauw de lange broek en de trui weer geruild voor de korte broek en zijn we naar de kerk gelopen, 1 kilometer verderop. Dit is de oudste Sami-kerk van Lapland.

Hierna zijn we doorgereden naar Kiruna naar de toeristinfo. Hier hebben we voor morgen een rondleiding door de ertsmijn geboekt. Deze is zo groot dat je er met een bus ingaat. We zijn benieuwd!

Nu staan we een stukje voorbij Kiruna op een P. Inmiddels staan er zo’n 20 campers. Gelukkig is er ruimte genoeg.

 

 

Woensdag 13 juli.

 

De excursie naar de mijn was pas om drie uur dus rustig aan gedaan vanmorgen.

Na de koffie een rondje gelopen, het was bewolkt maar niet koud.

Achter de P begint een natuurgebied, je loopt zo naar de rivier en het bos in. Er waren wel vliegen, niet stil blijven staan!

Om een uur of een zijn we naar Kiruna gereden. Daar is een plek waar je propaan kunt tanken dus de tank weer vol gemaakt. Gelukkig ging er maar 10 liter in, het kostte namelijk bijna € 4,00 per liter!

We hadden nog tijd over dus zijn we even in het centrum gaan kijken, ook bij de mooie kerk.

Dit is een ertsrijk gebied en Kiruna ligt tussen twee ertsbergen in. Onder één daarvan is een ertsmijn. Omdat de mijn ondergronds steeds meer uitgebreid wordt richting stad moet een deel van de stad verplaatst worden. Zo ook de kerk, die gaat over drie jaar in zijn geheel naar een andere plaats gebracht worden.

Om drie uur gingen we met een bus naar de mijn. De bus was helemaal vol, toch maar even een mondkapje opgedaan.

De mijn is zo groot dat je er met de bus in kunt. Na een ritje van een paar kilometer onder de grond waren we op een diepte van 540 meter. Hier is een bezoekerscentrum. In totaal is er onder de grond 500 kilometer aan wegen, compleet met verkeersborden en wegwijzers.

Eerst zagen we een filmpje over hoe de mijnmaatschappij LKAB bezig is om het hele proces CO2 neutraal te maken.

Daarna uitleg over de indeling en de diepte, Wij waren dus op 540 meter diepte. Momenteel wordt er gewerkt op ruim 1300 meter diepte en er zijn plannen om nog een kilometer dieper te gaan. Dit zou dan met robots en op afstand bestuurbare voertuigen moeten gaan.

Hierna was het tijd voor koffie in de ondergrondse kantine.

Hierna kwam de uitleg over hoe de erts gewonnen wordt en wordt verwerkt tot pallets, ronde kogeltjes. Dit moet in 2025 allemaal CO2 neutraal gebeuren. De processen worden allemaal zo aangepast dat er dan alleen water als afvalstof overblijft.

Op de maquette kon je daarna duidelijk zien welk gedeelte van de stad weg moet. Het paars gestreepte stuk is de mijn. Het lichtgroene gedeelte is al afgebroken en is nu park. Het mintgroene stuk zijn ze nu aan het afbreken. Op het gele gedeelte staan nieuwe huizen en daar zijn ook een aantal oude gebouwen naar toe gebracht en daar komt ook de kerk weer te staan.

Hierna gingen we langs een aantal machines die in de mijn worden gebruikt.

Daarna konden we nog even in het museum kijken. Daar was wat gereedschap van vroeger en kon je zien hoe het er toen aan toe ging. Hele families werkten in de mijn. De mijnmaatschappij bouwde huizen voor de werknemers. Die zijn in de loop van de tijd wel verbeterd.

Hierna gingen we weer terug met de bus door het donker. Om zes uur waren we weer bij de toeristen informatie. Was een interessante middag.

We zijn naar de P bij de coop gereden om te overnachten. Hier hebben we vanavond nog boodschappen gedaan zodat we morgen op tijd weg kunnen richting Finland.

 

 

 

Donderdag 14 juli.

 

Het was vannacht lekker rustig bij de Coop. We slapen alleen wat minder goed, komt toch omdat het zo licht blijft denk ik.

Ons laatste Zweedse geld hebben we hier maar diesel voor gekocht. We weten nog niet of we door Zweden teruggaan en dan over de brug of uit Noorwegen met de boot, we zien nog wel.

Het was een bewolkte rit vandaag met ook een flinke plensbui.

Ook langs deze weg, de E45, zijn af en toe werkzaamheden maar je kunt overal goed langs. Soms moet je even wachten.

Tegen de middag waren we bij de grens bij het dorp Karesuando. Hier staat nog een mooi kerkje.

De rivier is hier de grens met Finland. De Noordkaap is nog ruim 400 kilometer rijden. We gaan ook nog een omweggetje maken denk ik.

We willen weer even een dagje overstaan dus hebben we een camping opgezocht. Het is geworden camping Hetan Lomakyla bij het dorpje Enontekio. Fins is helemaal een vreemde taal. Zweedse opschriften kun je soms nog wel een beetje begrijpen maar dit nog niet. Morgen gaan we proberen om in de telefooncel naar huis te bellen.

Vanavond zouden we een ommetje doen maar het begon te onweren en te regenen. We waren net op tijd weer thuis toen de bui losbarstte. Er is wel weer genoeg water gevallen. Maar ja, het is hier niet voor niets zo groen. Er zitten trouwens wel veel vliegen hier. Als je naar buiten gaat moet je goed sprayen.

 

 

Vrijdag 15 juli.

 

Vandaag was rustdag.

Vanmorgen wat gepoetst en een reisplan voor de komende dagen gemaakt.

Vanmiddag zijn we naar het dorpje even verderop gelopen. Het is maar een klein dorp, een hoofdweg met huizen erlangs en nog een paar zijstraten. Er is wel een goed voorziene supermarkt, een huisartsenpost, een school en een kerk. De mensen wonen wel mooi, op grote stukken grond. De tuinen en erven zijn wel rommelig, er staat van alles.

Aan de rivier vonden we het begin van een wandelroute, het onkruid stond wel een meter hoog. Dat nodigde niet uit tot een wandelingetje. We moesten toch terug want het begon te regenen. Zijn we gauw de supermarkt even ingegaan voor wat lekkers bij de koffie, een soort platte oliebollen met jam erin en heel veel poedersuiker erop, erg lekker!

En ik kon ook nog een klein Fins souvenirtje scoren, helemaal goed.

Op de camping hebben we ook nog een rondje gedaan. We vonden een leuk hutje, dat bleek een overdekte vuurplaats te zijn. Vuurplaatsen zijn hier overal te vinden net als in Zweden. Achter de camping loopt een riviertje. Hier werd ik lek geprikt!

Was wel lekker zo’n rustig dagje er tussen. ’s Avonds kwam de zon er ook nog bij.

 

Maak jouw eigen website met JouwWeb