Zell am Hammersbach.

Dinsdag 3 oktober.

Na een mooie rit van wel 26 kilometer staan we nu op de cp van Zell, niet aan de Moezel maar aan de Hammersbach. De rit was kort maar krachtig. Een lange klim met veel S-bochten, een stukje over de berg en een lange afdaling naar het Hammersbachdal.

Na de middag zijn we naar het dorp gewandeld. De cp ligt ongeveer een kilometer van het centrum bij de sportvelden.

In het centrum staan nog veel vakwerkhuizen en ook mooie gekleurde gevels. Ook is er nog een stukje stadsmuur met een poort en een paar torentjes. Leuk om doorheen te wandelen.

Zell staat bekend om het kip-haan servies. Sinds 1794 wordt dat hier gemaakt. Thuis hebben we het ook al zo’n dertig jaar staan. Af en toe, bijvoorbeeld met Pasen, wordt het gebruikt.

Toen we bij de camper aan de koffie zaten werd de bewolking al dikker en we hadden de stoelen net weer binnen toen de bui los brak. Het regende even flink. Tegen zeven uur werd het weer droog maar het was flink afgekoeld.

Woensdag 4 oktober.

Toen we de gordijnen open deden was het mistig maar om tien uur scheen de zon volop. Het bakje koffie, met uitzicht, kon weer lekker buiten.

Daarna de fietsen gepakt voor een ritje het dal in. In het dorp staan fietsroutes aangegeven. Ons pad slingerde een beetje op en neer door de groene weides langs een paar dorpjes, langs het kerkje van Grun, het raadhuis van Oberhammersbach kwamen we bij een groot reuzenbed van hout gemaakt. Dit hadden we gisteren zien staan maar we konden toen niet stoppen om te kijken. Dit hadden we al in het camperblad zien staan, de lakens zijn inmiddels een beetje vaal geworden!

Boven, op een bankje, hebben we ons broodje gegeten.

Op de terugweg zijn we nog een zijweggetje in gefietst naar een uitkijkpunt. Het was maar 800 meter maar steiler dan we dachten. In turbo en de eerste versnelling kwamen we er toch. Het uitzicht was natuurlijk prachtig, beslist de moeite waard.

Bij het station van Grun zagen we nog een mooi houten locomotiefje met een wagonnetje. Verderop bij Zell stond een echte locomotief. Hier vlakbij was een koe ontsnapt voor een klein uitstapje op de openbare weg.

Tot slot hebben we op een terrasje een glas ijskoude Neue wein met warme zwiebelkuchen genuttigd, een goede combinatie. Aan de Moezel noemen ze deze wijn  Federweiss, het smaakt hetzelfde. Zoet maar lekker!

Donderdag 5 oktober.

Het zou de hele dag bewolkt zijn maar wel droog dus goed weer om te wandelen.

We hebben gekozen voor de Panorama-Kneipproute. Een rondje om het dorp van tien kilometer.

De route ging deels door het bos, een beetje omhoog en omlaag. Af en toe langs de groene weides en soms waren er mooie panorama’s. Er waren een aantal bronnen onderweg met voetenbadjes erbij, de z.g. Wassertretstellen. Onderin liggen ronde keitjes en het is de bedoeling dat je met blote voeten daarover heen loopt, is goed voor de bloedsomloop.

Een badje stond leeg. Op dat punt was wel een mooi uitzicht en er stonden bankjes dus tijd voor de lunch. Gaandeweg kwam toch de zon erbij en dan warmt het snel op.

Hierna ging de route weer naar beneden en na een stukje door het dorp moesten we aan de andere kant weer flink omhoog. Van daar zagen we het dorp van de hele andere kant en zagen we ook de plaats waar we begonnen waren.

Al met al een mooie route maar best wel zwaar vonden wij!

Terug bij de camper hebben we nog buiten gezeten maar het werd al snel weer bewolkt. ’s Avonds koelt het de laatste paar dagen snel af en we hebben twee nachten gehad van 8 graden. Als het goed is nog één koude nacht en dan wordt het zachter. Voor overdag wordt er nog een week mooi weer voorspeld, we gaan het zien!

Badenweiler.

Vrijdag 6 oktober.

De nacht was echt koud! Buiten 5 en binnen 8 graden vanmorgen. Gauw de kachel even aan. We gingen al op tijd rijden en dan warmt het ook snel op.

Na drie weken camperplaatsen wilden we nu een camping. Even de was wegwerken en het gemak van onbeperkt stroom en de douche.

Een stukje naar het zuiden bij Stauffen, een historisch stadje, hadden we een camping gevonden die nog open is. Daar aangekomen viel het vreselijk tegen. De camping was heel vol en de plaatsen erg krap en de trein gaat er vlak langs. Kortom, niet onze camping.

Toen zijn we eerst naar de Aldi gereden om boodschappen. Daar hebben we ook een broodje gegeten want we kregen trek.

Vijf kilometer verderop was nog een camping. Dat zag er beter uit maar het was middagpauze tot drie uur. We zagen dat er nog plaats was en ook waren er vrije camperplekken voor de poort dus we besloten tot drie uur te wachten. De omgeving was erg mooi, net buiten het Zwarte woud in de wijnstreek er onder.

Om drie uur was de file voor de poort flink gegroeid.

We werden bij de receptie te woord gestaan door een onvriendelijke  man die ons zei dat er veel plaatsen gereserveerd waren, ook de camperplaatsen voor de poort waren al besproken. Er was alleen nog een krap plaatsje in een schaduwhoekje van de camping. Daar wilden we niet staan dus zijn we weer verder gereden.

Meer campings waren er niet in de buurt dus dat werd de cp van Badenweiler.

Dat bleek voor één nacht een prima plek. Als je er wilt staan moet je alleen kurtax betalen bij de Touristinfo in het centrum, dus dat hebben we gedaan. Hadden we meteen een loopje. De kurtax is niet mis hier, € 3,20 per persoon per nacht. De mooie parken moeten toch onderhouden worden.

Badenweiler ligt aan de voet van het Zwarte woud in een wijnstreek. Bij de burchtruïne vandaan kijk je over het Rijndal tot aan de Elzas. Het was jammer genoeg niet helemaal helder.

Aan de andere kant kijk je mooi op het stadje met zijn grote kurhotels.

We hadden geen zin meer  om te koken dus zijn we het centrumpje in gelopen om een restaurant te zoeken. Dat werd de pizzeria, we hadden het laatste tafeltje en hebben lekker gegeten.

Riquewihr.

Zondag 8 oktober.

Gisteren zijn we het Rijndal overgestoken naar de Elzas en nu staan we op een camping bij het wijnstadje Riquewihr. Hier konden we nog een plaats uitzoeken maar na de middag liep het wel vol. Er staan veel Duitsers valt ons op.

 We hebben een fijne grote plaats met zon en schaduw.

Alvast een was gedaan en voor de rest van het zonnetje genoten.

Vanmorgen nog een was en vanmiddag zijn we naar het stadje gelopen, ongeveer een kilometer naar het centrum.

We waren aangenaam verrast! Het was wel druk maar het is dan ook zondag en mooi weer en een mooi stadje.

Aan de ene kant loop je onder het stadhuis door omhoog de hoofdstraat in en op het eind bovenaan staat een mooie toren met poort, Le Dolder, daarnaast nog wat stukken stadsmuur. Ertussenin zijn vakwerkhuizen met gekleurde gevels en bloemen en smalle zijstraatjes. Het is wel een beetje toeristisch met veel leuke winkeltjes, terrasjes en wijnverkoop.

We hebben heerlijk een poos rond geslenterd.

Net als gisteren begon het pas om een uur of zeven af te koelen.