Zell.

Maandag 18 september.

Na een drukke zomer zijn we eindelijk met onze nieuwe camper op pad!

We hebben een Adria sport uit 2013 gekocht en de trouwe Knaus ingeruild. Hij was een beetje op leeftijd en er stonden veel kilometers op de teller. Ons nieuwe huisje op wielen heeft voor ons een paar voordelen zoals een grote garage waar de fietsen in kunnen, twee bedden achterin en het is een automaat. Hij past ook weer precies in de garage thuis en met onze milieustickers mogen we weer overal komen, kortom, we zijn er blij mee!

Nu staan we alweer drie dagen bij Zell aan de Moezel. Het weer is prachtig, warm zelfs. Afgelopen nacht heeft het flink geregend en wat geonweerd en net was er ook weer een bui maar overdag is het gewoon zomer! Volgens de berichten gaat het veranderen, we zien het wel.

Gisteren en eergisteren hebben we heerlijk langs bekende plekjes gefietst. Het is best lang geleden dat we hier waren maar er is niet veel veranderd.

De meeste druiven hangen nog aan de struiken, toch is er al Federweiss.  Deze witte wijn wordt gemaakt van geperste most uit vers geplukte witte druiven. Het alcoholpercentage ligt tussen 4 en 10 procent en de wijn is erg zoet en fruitig en drinkt makkelijk weg. In de wijndorpjes is het dus gezellig druk.

Op de Moezel varen nog steeds veel schepen. De cruiseschepen lijken wel steeds langer te worden.

Er zijn veel mooie fietspaden, ook tussen de druivenvelden door. Soms loopt het pad wat hoger zodat je mooi zicht op de rivier hebt.

Onze campervrienden uit Groningen, Gerard en Margot, zijn hier ook en gisteravond zijn we samen lekker uit eten geweest. We hadden een mooie plek op het terras met zicht op de rivier en Zell aan de overkant. Het eten was heerlijk en de temperatuur zomers, wat wil een mens nog meer.

Vanmorgen was het bewolkt. Het brood was op dus moesten we naar de bakker. Via de voetgangersbrug hier vlakbij ben je snel aan de overkant. In Zell wordt de bekende Zeller Schwarze Katz witte wijn gemaakt en in het stadje zijn dan ook heel veel wijnhuizen die het verkopen.

Vanmiddag hebben we een wandeling gemaakt met uitzicht op de Moezel. Het blijft mooi, we genieten volop.

Enkirch.

Donderdag 21 september.

Dinsdag zijn we verhuisd naar de cp van Enkirch. Dit is een grote plaats en er is dan ook altijd plek.

’s Middags hebben we weer lekker in de zon gezeten met zicht op de Moezel. Er vaart een pontje heen en weer voor de fietsers en voetgangers want er is hier geen brug.

Woensdag was het tijd om te fietsen. Eerst een stukje terug naar Reil, dan de brug over en aan de andere kant terug richting Traben Trarbach. Onderweg kom je dan langs een grote sluis. Er werd geschut dus gingen we even kijken. Er kwam een hele lange riviercruiseboot uit en er ging er ook weer een in. Het paste allemaal net. Er kunnen schepen in met een lengte tot 170 meter en een breedte van 12 meter. Per keer gaat er 16.000 kuub water in\uit de sluis. Dit gaat heel snel, je ziet het schip langzaam zakken.

Op een bankje ons broodje opgegeten. Je kunt goed zien hoe steil de hellingen hier zijn, zelfs bovenaan groeien nog druiven.

Bij Traben Trarbach zij we weer overgestoken en langs deze kant weer terug gefietst. Zo kun je hier leuke rondjes maken.

Vandaag was het bewolkt maar niet koud dus lekker wandelweer.

We zijn eerst een heel eind langs het “Weinlehrpfad”omhoog gelopen.

Boven was natuurlijk mooi uitzicht op de Moezel en Enkirch. Daar hebben we ons broodje gegeten in een schuilhut van de druivenplukkers want het regende een beetje.  Onderweg zagen we nog een paar oude landbouwwerktuigen.

Langs de andere kant van de berg ging het pad weer naar beneden en daar was nog een leuk schuilhutje!

Langs het pad stond nog een kar vol met druivenpulp. De geur was eigenlijk wel lekker!

Langs een zijriviertje van de Moezel liep een weg terug naar Enkirch. We kwamen uit in het bovendorp, nog boven de kerk. Door smalle straatjes en langs oude vakwerkhuizen ging het weer terug naar de camper.

In het dorp staat een “wijnautomaat”. Hier wilden we een fles uithalen om met Gerard en Margot nog een glaasje te doen voor we morgen weer ieder ons eigen weg gaan.

 We hadden er geld in gedaan maar er kwam geen wijn! Gelukkig stond er een telefoonnummer en kwam er iemand om ons te helpen. De automaat werd open gemaakt en toen hadden we toch ons flesje koude dornfelder.

Tijdens het nuttigen hiervan begon het plotseling heel hard te waaien en te regenen. Gelukkig zaten we warm en droog en hadden we op tijd alles binnen en de ramen dicht. Om ons heen waaiden een paar schotels stuk en kleine voorwerpen werden door de wind weggeblazen. Het was even heel heftig maar gelukkig is alles nog heel.

Piesport.

Zaterdag 23 september.

Gistermorgen hebben we afscheid genomen van Gerard en Margot. Zij gingen naar Zelten en wij zijn naar Piesport gereden.

Door een wegafsluiting duurde het wat langer en tegen half twaalf vonden we een mooi plekje op cp Goldtropfchen. Hier zijn we vaker geweest want hier kun je mooi fietsen en wandelen en de plek is goed.

Het was mooi weer en ’s middags zijn we op de fiets gestapt om boodschappen te doen bij de Edeka aan de andere kant van het dorp. Mooi tochtje van circa twee kilometer langs het water.

Na de boodschappen was het nog lekker om buiten te zitten hoewel het niet zo warm meer is. Tegen vijf uur werd het erg donker en hebben we gauw de stoelen binnen gezet met de bui van donderdag nog in gedachten. Het was gelukkig minder heftig maar het heeft toch flink geregend en het koelde ook snel af.

Toen we vanochtend uit bed kwamen was het binnen 13 en buiten nog geen 11 graden. Gelukkig staan we aan de stroom want die zit bij de prijs in en kon het kacheltje even aan. Het warmde buiten ook niet snel op want het bleef bewolkt.

Tegen half twaalf zijn we aan de wandel gegaan. Eerst terug en over de brug naar de overkant. Een stukje langs de druiven en dan is er een steil geitenpaadje naar boven en kom je bij een kapelletje uit. Dit paadje vergt wel een beetje conditie maar met af en toe even stoppen en kijken lukt het ook.

Boven zie je aan twee kanten de Moezel omdat hier een S-bocht in de rivier zit. Hier was ook een leuk bankje gemaakt van houten pallets, mooi voor de lunch.

Na een poosje van de uitzichten te hebben genoten zijn we over de weg tussen de druiven naar beneden naar Minheim gelopen. Hier hangen heel veel liters rode Dornfelder!

Terug bij de camper konden we mooi het pad aan de overkant zien waar we naar boven waren gelopen.

Inmiddels was het zonnetje er ook en we hebben nog heerlijk buiten kunnen zitten.

Cor had nog een klusje te doen. Achter op de camper stond “Bitte ein Bit”. Dit is reclame voor Bitburgbier zagen we op een reclameposter dus moesten die letters eraf. Met de föhn was het klusje zo geklaard.