Donderdag 22 februari.

Gisteren hebben we niet zoveel gedaan, alleen om boodschappen geweest. De Aldi is trouwens wel bijna 5 kilometer fietsen. We hadden veel boodschappen dus terug was nog best trappen de heuvel op.

Vandaag zijn we na de koffie op de fiets gestapt richting Mazarron. De amandelbomen bloeien hier nu ook volop.

Net voorbij Mazarron ligt het oude mijngebied. Er werd ijzer, lood, zilver en aluin gewonnen. De laatste mijnactiviteiten waren in 1969.

Je mag vrij door het hele gebied rondlopen. De ruines van de huisjes staan er nog en van het hoofdgebouw. Op een aantal plekken staan de liften nog en nog heel veel restanten van andere gebouwen. De grond is op sommige plaatsen mooi gekleurd door mineralen en ook de plekken waar de wanden afgegraven zijn,  zijn bijzonder van kleur.

Na een paar uur rondgedwaald te hebben kwamen we terug bij de fietsen, die stonden er gelukkig nog!

Ze stonden wat dichter bij de P geparkeerd dan vorig jaar. Toen konden we verder doorfietsen naar boven maar er gingen teveel auto’s en campers naar boven denken we en nu is de toegangsweg geblokkeerd met een berg zand en puin. Er zijn nu eenmaal altijd mensen die overal met de auto naartoe willen of overal willen staan met hun camper.

Dinsdag 27 februari.

En zo kabbelen de dagen voort.

Vrijdag zijn Gerard en Margot op de camping aangekomen. Fijn om ze weer te zien na toch wel een half jaar. Met zijn zessen hebben we een wijntje genomen op het weerzien.

Zaterdag was het ook mooi weer en hebben we met zijn vieren een lekker menu bij Vigos gegeten, buiten in de zon. Het waaide wel flink. Om toch een beetje beweging te hebben zijn wij daarheen gelopen.

Zondag was een beetje bewolkt en zijn we naar de markt gefietst om sinaasappels en sokken te kopen. Sportsokken onder maat 40 zijn slecht te krijgen, Spanjaarden leven blijkbaar op grote voet! Uiteindelijk vonden we toch de goeie.

Gisteren was het ook bewolkt. Met Kees en Carla en twee vrienden van hen van de camping zijn we wezen wandelen in het Espunia- gebergte. Dat ligt zo’n 40 kilometer hiervandaan naar het noorden maar zij hebben een auto hier en gaan daar wel vaker wandelen. Het is een mooi bebost gebied met veel wandelroutes. De wandeling die zij gingen doen bleek voor ons te zwaar en dus zijn wij rustig weer naar beneden gelopen en hebben zelf een rondje gemaakt.

Bij de parkeerplaats is een leuk restaurant. Om twee uur was iedereen daar weer aanwezig en hebben we gezellig met zijn zessen daar gegeten.  Na afloop hebben we nog een mooie route door het nationaal park de Espunia gereden en tegen half zes waren we weer op de camping, fijne dag gehad.

Gisteravond stak de wind op en vannacht stonden we te schudden. Het heeft de hele dag flink gewaaid. Er moesten boodschappen gedaan worden maar op de fiets was het uitkijken voor windvlagen.

Vanmorgen was het in de zon, uit de wind nog lekker in de zon zitten.

Woensdag 28 februari.

Nog steeds wind vandaag maar ook de zon. Vanmorgen was het lekker bij de camper en na de middag zijn we gaan lopen naar Isla Plana over de binnendoorroute. De mimosa onderweg bloeit nu mooi geel. Bij het dorp kun je de camping onderaan de bergen zien liggen.

Het bakje Aziatico bij de soos smaakte weer erg lekker. Terug zijn we weer langs de kust gegaan met de blauwe zee in zicht.

Donderdag 29 februari.

Vandaag waren de weer- en windberichten goed en zijn we met zijn vieren op de fiets gestapt om naar de kanonnen van Mazarron te gaan.

Begin jaren 30 is hoog op een berg een fort gebouwd. Dit fort werd uitgerust met een aantal kanonnen, waaronder twee hele grote met een bereik van 35 kilometer. Het doel was de doorgang over zee naar de haven van Cartagena te beschermen.

De afstand van de camping er naartoe is 19 kilometer. Dat is niet zover maar de laatste 8 kilometer is constant omhoog. Met de E-bike was het goed te doen. Onderweg een paar keer gestopt om te kijken en te rusten. Na een paar kilometer heb je mooi uitzicht op de baai van Mazarron. Weer een stukje verder kijk je richting Cartagena. Er lagen een aantal schepen te wachten om de haven binnen te mogen varen.

Na een uurtje klimmen waren we boven. Bij het grote kanon hebben we eerst een broodje gegeten, met uitzicht op zee. Geweldig, dat doe je ook niet alle dagen! We hebben er fijn een poos rondgelopen en genoten. Op het eind van de landtong staan nog de restanten van de verblijven waar de soldaten woonden.

Op weg naar beneden moet je wel voorzichtig zijn want er zitten veel gaten in het wegdek en af en toe is het erg stenig. Na drie kwartier waren we heelhuids beneden. Onderaan is een leuk terrasje en daar hebben we in het zonnetje een welverdiende Tinto de Verano grande gedronken. Pas tegen zessen waren we weer thuis. Al met al een hele fijne dag geweest!

Vrijdag 1 maart.

We hadden sin inin een stranddag.🤣  Via de rustige boulevard van Bol Nuevo zijn we naar de klif aan het eind van het dorp gefietst. Aan de andere kant hiervan is een weg naar beneden en daar begint een prachtige fietsroute slingerend en op en neer langs de zee. Na ongeveer een kilometer is het eerste zijpad naar een strandje. Zo volgen er dan nog een paar. Het strandje waar we vorig jaar waren was nogal winderig dus zijn we een strandje verder gegaan. Dit hadden we helemaal voor onszelf. Af en toe kwamen er een paar wandelaars voorbij want er loopt ook een wandelroute over de rotsen. Hier hebben we heerlijk een paar uurtjes in de zon gelegen.

Je moet langs hetzelfde pad weer terug maar dat is helemaal niet erg want het is erg mooi.

Zaterdag 2 maart.

Vroeg opgestaan vanmorgen want we konden verhuizen. Er was een ruime plek vrijgekomen waar op het eind van de middag langer de zon is. De mensen die gereserveerd hadden waren niet komen opdagen en dus kregen wij de plek.

Tegen de middag zijn we met Gerard en Margot op de fiets gestapt. Eerst naar een uitzichtpunt ongeveer 7 kilometer hiervandaan. De Mirador de Bahia bij een haventje. Hiervandaan heb je mooi zicht op de kust, natuurlijk over zee en de vallei naar Mazarron.

Hierna hebben we gezellig gegeten bij een chinees restaurant Peking 5. Een heerlijke rijsttafel voor vier personen voor € 40. Het was er dan ook gezellig druk met zowel toeristen als Spanjaarden. Het leek wel een kippenhok zeggen we dan!

Na afloop zijn we rustig weer terug gefietst over de boulevard van Puerto.