Woensdag 15 mei.

We zijn op weg naar Griekenland.

Volgende week dinsdagavond gaat onze boot vanuit Ancona naar Durrës in Albanië. De veerboten naar Griekenland waren de hele maand mei volgeboekt en zo ben je al dichtbij. De terugreis gaat wel over land.

We hebben ruim de tijd dus het gaat in korte etappes van zo’n driehonderd kilometer.

Vandaag eindigde de rit in Paffendorf vlakbij Bergheim. Hier is een rustige cp tegenover het park van kasteel Paffendorf.

Het heeft bijna de hele middag geregend, helaas. Het ging niet hard dus zijn we toch maar aan de wandel gegaan, even de benen strekken!

Het is een uitgestrekt groen park met een aantal vijvers en in het midden pronkt het grote kasteel. Binnen is een permanente tentoonstelling over de winning van bruinkool, op het binnenplein is een brasserie met een biergarten.

Het in de zestiende eeuw gebouwde slot in renaissancestijl is van buiten al prachtig om te zien.

Terug van de wandeling hebben we de camper een stukje verplaatst om vanavond ontvangst te hebben, we kijken graag naar het journaal en de serie Zussen.

Sommerhausen.

Donderdag 16 mei.

Het slaapt wel weer erg lekker in het camperbedje!

Het was toch nog zo’n 360 kilometer rijden vandaag. Er was veel vrachtverkeer op de weg en we hebben ongeveer een uur vertraging gehad door files, ook vanwege wegwerkzaamheden.

Tegen half vier waren we op de cp bij Sommerhausen, een klein, oud dorpje 12 kilometer ten zuiden van Wurzburg.

Deze cp is een aangename verrassing, de ligging is leuk tussen druivenstruiken, de plaatsen zijn ruim met gras ertussen en de service en stroom zijn bij de prijs van € 10 inbegrepen. Je kunt hier wandelen en fietsen.

Het oude centrumpje is ruim een kilometer lopen. Leuke hoofdstraat met winkeltjes en een paar restaurantjes, er zijn een paar oude toegangspoorten.

We zijn langs de rivier teruggelopen. Daar staat langs de fietsroute een zuil met gereedschap voor als je pech hebt met je fiets of een lekke band hebt. Wat een service! Dit hebben we nog niet eerder gezien.

Vanavond helaas geen journaal gezien. Het onweerde en dan doen we de schotel liever niet omhoog. Na de warmte van vanmiddag koelt het nu lekker af, kunnen we straks weer lekker slapen!

Nesselwang.

Vrijdag 17 mei.

Vandaag was het 260 kilometer rijden naar Nesselwang.

We hadden dus de tijd om rustig boodschappen te doen in Ochsenfurt en daarna een bakje koffie te drinken.

Onderweg heeft het wel veel geregend. Bij aankomst was het gelukkig droog maar wel fris hier. Gisteren was het nog 28 graden en vanmiddag hier maar 14 en een frisse wind.

Het is alweer een aantal jaren geleden dat we hier stonden maar we wisten ons wandelrondje nog precies.

Onder de skipiste langs, waar nu dus de koeien lopen, dan achter een hotel langs, boven de cp langs, dan naar beneden naar het dorp en over de weg weer terug. Het is hier erg mooi vinden wij! Als je in de camper zit kun je de koebellen horen.

Trins.

Zaterdag 18 mei.

Het was behoorlijk afgekoeld vannacht, tot acht graden. Gelukkig was de zon er vroeg bij en warmde het binnen snel op.

Om negen uur reden we weer. Het eerste stukje gingen we binnendoor omdat we dat mooi vinden. Dit hadden we goed gedaan want voor de grenstunnel met Oostenrijk stond al een hele file op de autobaan. Als je binnendoor gaat kom je vlak voor de tunnel op de grote weg dus dat scheelde een stuk file!

De file ging in Oostenrijk vrolijk verder. Met 25 km per uur en heel veel stilstaan waren we uiteindelijk om een uur op de P boven Nassereith. Zo hadden we wel de tijd om van de mooie bergen te genieten, gelukkig stonden we in de Lermoostunnel niet stil, we waren er bijna uit. De pas op ging ook in kleine stukjes, dit hadden we al wel eens gezien toen we terugreden maar nu hadden we het dus zelf! Naar beneden toe loste de file op.

Na Innsbruck is het nog een klein stukje over de binnenweg en dan kun je de grote weg op en over de Europabrug. Dit deden we vandaag ook, dat scheelt heel veel bochten met als je onder langs gaat. Dan zijn er tolpoorten, de laatste keer dat wij daar reden kostte het € 2,50, nu moesten we € 11 betalen!

Tot we de weg afgingen, één afslag verder, was het weer file rijden. In een zijdal hadden we een leuke cp gevonden, zo’n 5 kilometer het dal in. we staan nu bij het voetbalveld van Trins tussen hele hoge bergen met uitzicht op de alpenweiden en het geluid van de rivier op de achtergrond. Hier dragen de schapen een bel om hun nek.

 Vanmiddag hebben we nog een poos buiten gezeten en na het eten nog een rondje alpenweide gedaan. Ook hier is het erg mooi!!

Sermide.

Zondag 19 mei.

Ook hier was het fris vannacht, 8 graden, maar we stonden dan ook op 1100 meter hoogte. De zon was gelukkig weer vroeg dus snel aangenaam binnen.

Maar weer op tijd vertrokken want we wilden 320 kilometer binnendoor rijden. Dat is gelukt alleen hadden we vandaag de file af en toe achter ons in plaats van voor ons. 🤣

Tot Trento hadden we al eens binnendoor gereden en dat ging en gaat nog steeds goed. Redelijk brede weg, wel veel snelheidsbeperkingen maar we hadden geen haast. Voorbij Trento was nieuw voor ons maar ook dat gaat prima. De doorgaande weg loopt vaak achter dorpen langs.

Alleen het vinden van een plekje om te stoppen is wat lastiger dan langs de grote weg.

Tegen vier uur waren we bij Sermide, een klein plaatsje 30 km ten westen van Ferrara. De cp ligt aan de rivier de Po.

Er is plaats voor 6 campers en we hadden geluk, nog één plaatsje was er voor ons.

Het was warm, 28 graden vanmiddag, maar in de schaduw met een klein briesje was het goed vertoeven.

De rivier staat hoog, de bomen aan de kant staan in het water en ook het natuurgebiedje naast de cp staat helemaal onder water.

We hebben buiten gegeten, het bleef lang warm. Nu, om 9 uur, koelt het af, het is nog 21 graden buiten en ook binnen is het al wat afgekoeld. Er staat een lekker fris windje.

Morgen het laatste stuk naar Ancona.

Morro d'Alba.

Maandag 20 mei.

Dat viel niet mee vandaag!

Het was maar 285 kilometer maar de gemiddelde snelheid was denk ik 50 km per uur.

Het eerste stuk tot Ferrara was het wegdek heel slecht, vol scheuren en kuilen. Daarna op de route naar Ravenna was een deel van de doorgaande weg nog niet klaar en ging de route door dorpjes heen. Aan de kust, vooral bij Rimini, mag je niet harder dan 50 km per uur. Van de ene stad rijdt je de andere weer in en overal rotondes en stoplichten.

Om drie uur waren we er klaar mee en hebben we een andere plaats ingevoerd, dat scheelde 35 kilometer.

De laatste 12 kilometer ging door de heuvels, veel omhoog en omlaag, wel heel mooi.

We staan nu op de cp bij Morro d’Alba, een klein vestingstadje boven op een heuvel.

De sleutel van de slagboom moesten we ophalen bij de Pro Locobar aan het plein, bij de ingang van de vesting.

Eerst maar eens een bakje gedaan en na de regenbui zijn we naar het centrumpje gelopen.

Rondom de vesting loopt een galerij. Vandaar heb je mooi zicht op de rest van het stadje en de omgeving.

Aan de galerij liggen woonappartementen en zit ook de vvv.

In de vesting is het gemeentehuis en een gereedschap museum.

In één van de straatjes erbuiten vonden we een pizzeria waar we heerlijke pizza’s gehaald hebben, pizzeria de Morro, een aanrader!

Hiervandaan is het morgen nog 30 kilometer naar de boot.

AF Mia.

Dinsdag 21 mei.

Vannacht heeft het vreselijk geregend en geonweerd. Het water hoosde over de cp. Gelukkig stonden we niet op het onderste terras! ’s Morgens was er niets meer van te zien.

Na rustig te hebben ontbeten en koffie gedronken zijn we het dorp ingelopen voor een paar boodschappen. Naast de pizzeria is een kleine supermarkt, tenminste dat dachten we, éénmaal binnen bleek het best groot te zijn en een mooi assortiment te hebben.

De Mevrouw bij de kassa was al op leeftijd en nogal praatgraag. Het gesprek kwam natuurlijk op waar we naar toe gingen en of we al vaker in Italie geweest waren en dat allemaal terwijl we geen Italiaans spreken maar we begrepen elkaar goed. Ze wilde ons een tip geven over een mooie grot waar we vandaag nog met de camper naartoe konden gaan. De buurvrouw uit de pizzeria werd erbij geroepen om te tolken, in het engels, maar de grot was helaas te ver. We hebben het wel opgeschreven voor een eventuele volgende keer. Al met al was het heel gezellig en er stonden wel vier klanten te wachten en mee te luisteren, hier kan dat dus nog.

Na een broodje te hebben gegeten zijn we naar Ancona gereden. Onderweg nog een keer diesel getankt en om half drie waren we bij de incheck. Dit ging vlot en toen door naar de haven. De boot, AF Mia, lag er al. Na drie douanechecks  stonden we om vier uur op de P voor de boot. De eerste trucks gingen er al op. De trucks bleven maar komen en de rest moest daar op wachten. Uiteindelijk konden wij om half zeven op de boot rijden, er was nog meer ruimte dan wij dachten. Op de plattegrond zagen we dat er wel drie autodeks zijn.

Om tien over zeven gingen de trossen los. Het restaurant ging om half acht open. We hadden wel trek intussen dus gauw daar naartoe.

De hut was netjes en de bedden opgemaakt. Al schommelend hebben we toch wel redelijk geslapen.