11 februari.

 Het was erg mooi weer vandaag.

Wasje gedaan, camperhuishouding gedaan en heerlijk in de zon gezeten.

De mannen zijn bijna de hele dag bezig geweest met de camper van Gerard. Maar om een uur of vijf was er weer verlichting op het fietsenrek. Er moest een relais kortgesloten worden en een paar nieuwe draden worden getrokken naar het fietsenrek. Alles werkt weer!

Om 12 uur hadden ze een pauze want er was een happy hour met sangria en hapjes. Dit wordt iedere zondag georganiseerd door de eigenaar en zijn vrouw. Het merendeel van de camperaars is hier Frans en iedereen kent iedereen. Wij zijn de enige Nederlanders en er was ook nog een Duits stel, was toch wel even leuk.

Er heerst een prettige sfeer op de camping, de douches zijn heerlijk warm en het weer blijft mooi dus we blijven hier wel even.

12 februari.

De wereld was klein vanmorgen. Tot een uur of half tien was het mistig. Toen brak de zon door en was het meteen lekker buiten.

Na de koffie wilden we gaan fietsen. Cor haalde de fietsen van het rek  en hij stapt op en meteen was zijn achterband plat. Werk aan de winkel! Het was eigenlijk zo klaar dachten we. Band er weer in, opgepompt en hij liep meteen met veel gesis weer leeg. Fiets weer op de kop, wiel eruit en nog een keer geplakt!

Inmiddels was het tijd voor en broodje en daarna zijn we gaan fietsen.

Ons doel was Tifnit, een klein dorpje aan het strand, 5 km hiervandaan.

Uit de verte zag het er heel idyllisch uit. Honderd meter voor het dorp stopte de weg en ging over in een zandpad. Hier stonden nog wel een paar campers van surfers. Ook stonden er aardig wat auto’s geparkeerd. Toen we dichtbij kwamen zagen we dat het dorp helemaal vervallen is. Een paar huizen zijn nog bewoond en er zijn een paar restaurantjes met tafels op het strand. Daar was het nog aardig druk met toeristen die vis zaten te eten. Je kan zien dat het ooit een mooi dorp geweest is maar daar is weinig meer van over. Jammer!

De mensen zijn hier heel vindingrijk, ze weten overal iets van te maken. Kijk maar naar de bloembak!

Op de terugweg , we moesten nog anderhalve km, weer een platte band! Dat werd lopen en morgen weer een klusochtend.

13 februari.

Vandaag was het tot een uur of 3 licht bewolkt maar wel lekker buiten.

Na de koffie ging de fiets weer op zijn kop. De band, een nieuwe besteld bij fietsenwinkel.nl, is er een van slechte kwaliteit. Er zat een scheur in! Gelukkig had Gerard nog een nieuwe band liggen en die zit er nu om. Zo gauw we bij een Marjane komen kopen we een nieuwe.

Cor was net op tijd klaar voor de lunch. Barbecue met kamelenvlees, gepofte aardappel, mandarijnen en een soort koekjes gebakken door de vrouw van de eigenaar. De karbonades waren best lekker, wel wat vetter dan we gewend zijn. Er zaten wel joekels tussen! Al met al was het heel gezellig. Er was ook een stel uit Medemblik. Wat is de wereld toch klein.

We zitten hier in een gebied met veel broeikassen gemaakt van plastic. Tegenover de camping is er ook één. Hier zijn we na het eten naartoe gewandeld. We hadden gehoord dat je er in mag kijken en dat leek ons leuk. Bij de ingang zaten twee hele vriendelijke jongens, die spraken een klein beetje Frans. Ze hebben ons de kassen laten zien. In totaal is hier 5 hectare, 2 ha met tomaten, 2 ha met courgettes en 1 ha met paprika’s. Het bevloeien van de planten gebeurt met een waterpomp die wordt aangedreven door een automotor die loopt op flessengas. Gisteravond was er net geoogst dus er was niet veel rijp, maar toch werd er tijdens de rondleiding groente afgesneden voor ons. We gingen weer naar de camping met een hele bak met courgettes, tomaten en paprika’s. Dat wordt prutjes eten de komende dagen!

Ze wilden hier absoluut geen geld voor hebben maar waren wel heel blij met 2 oude mobieltjes. Graag bewaren voortaan voor de volgende reis!

14 februari.

Stralend mooi weer vandaag!

Vanmorgen zijn we eerst een tijdje met ziggo bezig geweest. Omdat we vanaf verschillende ip-adressen hebben gemaild is onze e-mailaccount geblokkeerd. De computer ziet dit alsof we gehackt zijn. We ontvangen wel mail maar we kunnen niet verzenden. Hiervoor moeten we wachtwoorden veranderen, wordt aangewerkt!

Na de koffie zijn we naar het dorpje hier vlakbij gefietst. Er zijn een paar kleine winkeltjes waar je voor 15 dirham, € 1,35, 4 kilo aardappels en sinaasappels kunt kopen. De inwoners van dit dorpje zijn heel vriendelijk. Bij zo’n winkeltje heb je ook gauw wat aanspraak, anders dan in de stad.

Naast de moskee is de ingang van de kindercrèche en er is ook nog een school voor oudere kinderen.

Wat je hier veel ziet is dat een huis half afgebouwd is. De mensen wonen dan beneden en als er weer geld is wordt de bovenverdieping afgemaakt.

Behalve de kassen is hier ook gewone landbouw. Er wordt veel graan verbouwd, het staat al 10 cm. hoog.  

Vanmiddag hebben we heerlijk in de zon gezeten en ondertussen werd onze gasfles gevuld. De campingbaas heeft er bijna een dagtaak aan om iedereen van propaan te voorzien. We kunnen er voorlopig weer tegenaan.

16 februari.

De dagen vliegen hier voorbij. We lopen even naar het dorp of fietsen naar het strand, lekker lezen en de dag is weer voorbij.  Vanmorgen leek het er even op dat Gerard en Margot problemen hadden met de accu’s. Gelukkig was de oorzaak snel gevonden, teveel stroom gebruikt, niets aan de hand.

De groenteboer kwam ook nog langs op de camping en hij had ook heerlijke kleine banaantjes. Die zijn hier echt heel lekker.

Vandaag was het licht bewolkt maar wel 20 graden. Morgen schijnt de zon weer en dan willen we naar Leghzira naar de rotsbogen op het strand. Twee jaar geleden waren we daar ook en kort daarna is één van de bogen ingestort. Even kijken hoe het er nu uitziet en daarna door naar Sidi Ifni.

17 februari.

Na een relaxte week op camping Bakkanou zijn we vanmorgen weer verder naar het zuiden gegaan.

Na een mooie rit door dorpjes, lentegroene heuvels en ook door het voor ons bekende stadje Tiznit kwamen we om half twaalf bij Leghzira aan de kust.

De camper konden we op dezelfde plek parkeren als twee jaar geleden, bij een nog steeds leegstaand vakantiecomplex .

Er hing wat zeedamp en er waren hele hoge golven en de mooie olifantspoot is inderdaad ingestort!

Op het strand stond een jongeman met vers geperst sinaasappelsap. We hadden dorst dus hebben we een glas genomen, voor 5 dirham , hij wou absoluut niet meer hebben. Dat is 45 eurocent. Hij had 5 glazen bij zich en na ons kwamen er meer klanten. Geen nood, hij liep even naar de zee en schoon was het glas! Water genoeg! Ondertussen was het water aan het opkomen en moesten we af en toe een spurt nemen om droge voeten te houden. Op het eind moesten we nog om een rots heen en dat was echt op het nippertje. Als we een kwartier later waren geweest hadden we het niet droog gehouden.

De terrasjes waren wel heel verleidelijk dus zijn we maar lekker aan een tajine gegaan. Heerlijk gegeten voor € 11,50 per stel.

Daarna zijn we doorgereden naar Sidi Ifni en gelukkig was er nog plaats op de camping waar we vorige keer ook stonden. De andere twee campings staan boordevol. Waarschijnlijk komt dat doordat de nachten in het binnenland nog erg koud zijn. Wij blijven dan ook nog even aan de kust.

18 februari.

Vanmorgen heb ik eerst de was weggebracht. Hetzelfde wasvrouwtje is er nog. Voor 10 dirham per kilo wordt je was weer helemaal schoon. Na een uur is het klaar en kun je het op het dakterras ophangen.

Om een uur of elf zijn we richting souk gegaan. Het was erg mooi weer en gezellig druk op de markt.  Er is werkelijk van alles te koop. Groente en fruit, scharrelkippen, kamelenvlees, noten maar ook huishoudelijke artikelen, kleding en tapijtjes. Voor 4 dirham, 36 cent, hadden we een bloemkooltje en voor 6 dirham, 54 cent, 350 gram verse olijven. Oh ja, ook nog 250 gram koekjes voor 5 dirham.

Vanmiddag hebben we tot half zes in de zon gezeten. We hebben gezamenlijk besloten om morgen in ieder geval nog hier te blijven.

20 februari.

Vandaag zijn we ook nog maar gebleven. We zijn nu een paar keer het stadje ingelopen en iedere keer zien we andere dingen. Op de markt stonden vandaag kamelenpoten. Dit betekent dat die slager kamelenvlees verkoopt. Weer ergens anders lagen geitenkoppen, dus daar was geitenvlees te koop. Veel vlees wat buiten hangt is nu ingepakt in plastic en dat was 2 jaar geleden nog niet zo. Je krijgt ook niet zoveel plastic tasjes meer. Heel langzaam verandert er toch iets.

We hebben toch maar een Marokkaanse telefoonkaart gekocht om even met thuis te kunnen bellen. Als ik het goed begrepen heb kunnen we voor € 4,50 wel twee en een half uur naar Nederland bellen. We zullen zien!

In Marokko is vast een tv programma zoals campinglife.  Tegen de avond was er een filmploeg op de camping aan het filmen. Onze Franse buurvrouw was net een grote kreeft aan het koken. Dat kwam op de film en zo nog wat campingtafereeltjes. Ook het Marokkaanse vlaggetje voor in de camper van Gerard werd gefilmd.

Wat in Nederland echt niet kan, kan hier wel. Achter op de camping staan een paar paarden in een stalletje en die lopen af en toe los! Gewoon bij de campers. Die beesten moeten toch een beetje beweging hebben.

Morgen gaan we maar weer eens een stukje verder naar het zuiden.

22 februari.

Nu staan we in El Ouatia ook wel Tan Tanplage genoemd. Zo zuidelijk zijn we nog niet eerder geweest.

Hier zijn 3 campings met vooral Franse overwinteraars. We hebben een mooie plek kunnen vinden met uitzicht op zee.

De rit gister hier naartoe  begon door groene heuvels begroeid met veel cactussen,  ging door dorpjes en door het stadje Goulmim. Hier zijn we ook nog naar de Marjane geweest.

Na Goulmim werd het landschap heel anders. Geen groen meer en weinig dorpjes maar wel na 60 km in de middle of nowhere een politiecontrole! Hier waren we even gestopt om te eten en toen wilde Wil een foto maken van een agent in actie. Maar er werd driftig gezwaaid en ze kreeg een waarschuwing dat het beslist niet mocht.

De weg was redelijk goed, af en toe gingen we door de heuvels en dan weer kilometers door de vlakte. Van Goulmim naar hier is 150 km. We hebben ook de eerste kamelen gespot onderweg.

25 km voor dit dorp ligt eerst het stadje Tan Tan. Vanuit het niets rij je op een rotonde en dan een vierbaansweg met hele brede trottoirs en veel lantaarnpalen en aangeplante palmbomen. Allemaal pracht en praal. De binnenstad is dan wel weer twee baans en dan moet je wel eens achter een ezelkar blijven rijden!

Gisteravond zijn we met zijn vieren uitgenodigd voor een wijntje bij een Amerikaans stel in een bijzondere Nederlandse camper. Ze waren vast komen te zitten in het zand naast de camper van Gerard en Margot. Deze moest even aan de kant want de Amerikanen moesten uit het zand getrokken worden met een trekker. De sleepkabel was te kort dus de onze moest er ook even aan vast gemaakt worden. Gelukkig kwam hij zonder schade weer op vaste bodem. Ze waren zo blij, we moesten echt even langskomen.

De camper is gebouwd in Hengelo en is echt heel bijzonder. Achterin is een barretje met daar achter de keuken met veel koperwerk. Er is ook een grote gemakkelijke zitbank met flinke tafel en daarboven een heel groot hefbed. De kledingkasten waren oude koffers van de rommelmarkt en achter alle voorwerpen in de camper zat wel een verhaal. Eén kant van de wagen kan helemaal open net als een patatwagen. Hierdoor maken ze gemakkelijk contact met andere mensen, dit is ook waarom ze op reis zijn. Niet alleen om dingen te zien. Een heel bijzonder stel, wel heel vriendelijk en gastvrij. In sjallah zien we ze in Mhamid op het nomadenfestival.

23 februari.

Gister en vandaag hebben we lekker van de zon genoten. Even op het strand gestruind, we hadden het hele strand voor onszelf.

Het dorp is heel leuk om rond te kijken. Typisch Marokkaans met hele mooie huizen en armoedige krotjes. Het verschil is hier wel heel groot.

Langs het strand wordt een lange brede boulevard aangelegd terwijl de hoofdstraat nodig opnieuw geasfalteerd moet worden. Ook dat is typisch Marokko! Natuurlijk ontbreekt ook de mooie moskee hier niet, er zijn er zelfs twee.

Vanmiddag hebben we in het dorp gegeten. Vanaf het “terras”hadden we goed zicht op het staatgebeuren. Kleine vrachtwagentjes reden af en aan volgestouwd met soms wel elf mensen in de bak. De hele oude taxi’s rijden hier ook nog. De taxi-subsidie is nog niet tot hier gekomen! Paard en wagen behoren ook tot het straatbeeld. Naast het restaurantje waar we zaten was de slager druk aan het werk, met een soort van ijzerzaag en een mes ging er een beest doormidden.

Het brood dat we bij de tajine kregen kwam bij de ene buurman vandaan en de koffie nos-nos, een soort sterke cappuccino,  bij de andere buurman. Zo pikt iedereen een graantje mee!