Vrijdag 18 februari.

Op tijd vertrokken vanmorgen. In Tarifa LPG getankt en gelijk de diesel ook maar volgegooid. Kan de kachel weer even branden want die moet ‘s ochtends wel even aan.

In Algeciras hebben we koffie gedronken bij Carlos voor, hier kopen we altijd tickets voor de boot naar Marokko. Hij was wel open maar het was stil op de parkeerplaats.

Ik heb geprobeerd tijdens het rijden wat foto’s te maken. We kwamen langs grote steden als Malaga, Fuengirola, Torremolinos en Marbella.

We reden over de A7 en het was erg druk. Sommige steden zijn aan elkaar gegroeid en ook de heuvels zijn soms volgebouwd. Dit is niet ons ding, zeg maar.

Ongeveer bij Nerja kwamen de eerste plastic kassen. De camping waar we nu zijn staat er midden in.

Net voor Almunecar zijn we van de grote weg afgegaan naar de doorgaande N340. We dachten nog wat dorpjes te zien maar ook hier zijn alleen maar steden. De hele kust is volgebouwd.

We kregen nog wel een parkeerplaats hoog boven het water, dat was wel mooi.

De camping waar we nu zijn heet Dom Cactus. De camping is goed maar staat dus midden tussen de plastic kassen. Van de camping loop je wel zo op het strand wat er tegenover ligt.

Morgen moeten we de wekker zetten. Om kwart over acht verzamelen voor de bus naar Het Alhambra en Granada.

Zaterdag 19 februari.

Het was vroeg dag. Om half negen vertrok de bus naar Granada, een rit van een uurtje de bergen in.

De eerste bestemming was het Alhambra, een groot Moors paleizencomplex. De gids had in de bus al veel verteld over de geschiedenis ervan en de Moorse bezetting die achthonderd jaar heeft geduurd. Bij aankomst kregen iedereen weer een oortje en de groep werd gesplitst. Om tien uur gingen we naar binnen, toen was het nog niet zo druk.

Onder leiding van de gids hebben we twee en een half uur rondgelopen. Het was prachtig. Mooie zalen, poorten, binnenplaatsen en tuinen, teveel om op te noemen. Hierna was er even tijd voor een bakje koffie op een stoepje. Diegene  die niet meer wilde of kon lopen ging toen met een taxi naar het restaurant waar de rest later ook heenging, dit was keurig geregeld.

Wij sloten aan bij de andere groep en gingen weer in de bus. Die bracht ons boven in de Moorse wijk. Door smalle straatjes ging het naar een uitzichtpunt waar je het hele Alhambra kon zien. Daarna verder naar beneden naar het Marokkaanse restaurant waar we gingen eten. Heerlijke Marokkaanse salades en kiptagine met pruimen en amandelen.

Toen we daarna door een paar smalle kleurrijke winkelstraatjes naar het centrum liepen waanden we ons even in Marokko.

Als laatste zijn we nog in de koningskapel geweest. Ook één en al pracht en praal maar hier mochten geen foto’s worden gemaakt.

Om kwart voor zeven waren we weer op de camping terug na een prachtige dag.

Zondag 20 februari.

Vandaag zouden we een beetje uitrusten maar het werd was- en poetsdag. Vanmorgen was het een beetje bewolkt dus dat kon mooi even.

Eerst moesten we even zingen voor Diana want die is jarig vandaag. Er zijn negen jarigen deze reis, dit gaat 6 maart gevierd worden.

Er zat vogelpoep op het zonnepaneel en het dak van de vorige camping dus dat moest er even af.

Cor haalde zijn ladder tevoorschijn en toen moest iedereen poetsen!

Toen we vanmiddag terugkwamen van een strandwandeling werd er nog gepoetst en was de ladder de hele groep rond geweest.

Maandag 21 februari.

Nog een dagje op de camping.

Om half elf werd het lekker buiten dus tijd voor een bakje koffie en een praatje hier en daar in de zon.

Vanmiddag zijn we gaan lopen in oostelijke richting. Op vier km ligt een dorpje, Cala Honda. Er staan mooie huizen aan het strand. Nu is het er heel stil, heel veel huizen zijn onbewoond. ’s Zomers is het hier vast heel druk.

Heerlijk op een bankje in de zon gezeten en van het uitzicht op zee genoten.

Toen weer terug langs het strand. Aan de ene kant de kassen en aan de andere kant de zee. Er zijn een aantal beachclubs, deze is in de stijl van Goudi. Overal is het erg rustig nu.

De camping is echt een soort van groene oase tussen al het plastic.

Om half vijf nog even gezellig met een glaasje bij elkaar gezeten voor de info over de route van morgen naar Los Escullos.

Dinsdag 22 februari.

Weer een rijdag vandaag. Eerst nog een poosje langs de plastickassen en boven zee langs.

Bij Almeria ging de route naar het noorden en het landschap veranderde is een woestijn met bergen, erg mooi maar heel droog.

30 km ten noorden van Almeria ligt Fort Bravo. Hier zijn verschillende westerns opgenomen, onder andere Once upon a time in the west. Het landschap leent zich er uitstekend voor, droog en ruig. Het laatste stukje er naartoe ging over een onverhard weggetje.

De gebouwtjes die als decor dienden zijn wel leuk om te zien. In de saloon werd een toneelstukje opgevoerd met een paar “cowboys”. Het was vast grappig want de aanwezige Spanjaarden moesten wel lachen maar wij verstonden er natuurlijk niets van.

Na dit bezoek zijn we nog een stukje doorgereden tot een olijfoliefabriek annex museum midden tussen de olijfboomgaarden.

Helaas waren we net te laat voor de rondleiding maar we hebben toch nog even geproefd en een fles meegenomen.

Verderop werd het landschap weer wat groener. Toen nog een stuk over de A7 en een stukje weer langs kassen voor we op de camping Los Escullos kwamen.

De camping ligt in een natuurgebied tussen groene heuvels. De zee ligt op loopafstand.

Los Escullos.

Woensdag 23 februari.

Het was een beetje zonnetje\ wolkje vandaag met flink wat wind. Het was wel droog en 18 graden dus toch wel lekker.

Vanmorgen even naar het strand gelopen door een droge rivierbedding met bloeiende mimosa.

Verderop ligt het dorpje La Isleta, daar moeten we ook nog eens heen lopen, ziet er leuk uit.

Verder hebben we vandaag niet zoveel gedaan. Lekker buiten gezeten met een boek. We staan hier nog drie dagen dus tijd genoeg om nog te gaan wandelen.

Morgen met de bus naar Almeria.

Donderdag 24 februari.

Helaas niet naar Almeria vandaag.

Cor had last van diarree vannacht en was niet lekker. Ik wilde niet alleen gaan dus zijn we rustig op de camping gebleven. Er was nog een stel met buikloop hier gebleven en nog een koppel op leeftijd dat niet mee ging vanwege het vele traplopen in Almeria.

Het was wel mooi weer en vanmiddag ging het wel weer dus zijn we lekker een stuk gaan lopen.

Op weg naar zee kwamen we allemaal bloemen en kamerplanten tegen. Ondanks de droogte bloeit er nog best veel.

Om de weg niet kwijt te raken moest er nog een steenmannetje gemaakt worden, dat doen we wel vaker.

Later nog in de zon gezeten. Het was rustig op de camping. Tegen zessen kwam de groep terug en ze hadden een mooie dag gehad.

Vrijdag 25 februari.

Heel ander weer vandaag. De zon was er wel maar het was fris door de harde wind. Vannacht een klein regenbuitje gehad.

Cor was weer wat beter vandaag en vanmiddag hebben we door de heuvels achter de camping gewandeld. Het is hier mooi, je kunt fijn wandelen en we komen hier zeker nog eens terug.

Weer vielen de vele bloemen op.

Het is nu avond en het waait nog steeds hard. Voor morgen wordt ook wind en ook regen verwacht. We zien het wel, voor de natuur zou het wel goed zijn!

Zondag 27 februari.

Gisteren was een donkere dag met veel wind en af en toe een buitje.

’s Morgens nuttig in de weer geweest met koelkast ontdooien en ramen poetsen. ’s Middags zijn we boodschappen gaan doen. Meestal doen we dat op een rijdag maar dat is op zondag en dan zijn de winkels dicht. We moesten hier 20 km voor rijden maar we hadden de tijd.

Om half vijf werden we weer verwend door de reisleiding met een hapje en een drankje en was er info over de rit van zondag.

Vanmorgen reden we weg met een buitje en dat bleef zo gedurende een groot deel van de dag.

Onze eerste stop was in Mojacar, een mooi wit stadje op een heuvel met mooi uitzicht op de omgeving en de zee. Helaas regende het ook hier. We hebben gezellig koffie gedronken met Marjo en Wim van de groep die we toevallig tegenkwamen.

Hierna zijn we langs een aantal badplaatsen en een mooie hoge kustweg naar Aguillas gereden. Bij de haven was een goede parkeerplaats en daarvandaan loop je zo de stad in.

Op het Plaza de Espana is een kleine botanische tuin en op de vier hoeken staan reusachtige  ficusbomen die al in 1915 zijn geplant bij de aanleg van het plein.

De klim naar het kasteel hebben we maar niet gedaan, was wel erg hoog.

Na dit bezoek zijn we via de A7 naar de camping bij Crevillent gereden waar we om 5 uur aankwamen en werden ontvangen door Marleen en Ad, de assistent reisbegeleiders.  

Door middel van de inmiddels bekende procedure van balletje cq. nummertje trekken kregen we onze plek aangewezen op deze enorm grote camping.

Morgen weer een excursie, met een rondleiding door wijngaarden en een wijnproeverij en lunch. Om tien uur staat de bus klaar, hopelijk is iedereen hersteld van de buikklachten.

Clevillent.

Maandag 28 februari.

Het zonnetje was er weer vanmorgen.

Om tien uur zat iedereen in de bus behalve Ad en Marleen want Ad had een positieve zelftest.

De rit ging eerst naar Novelda, een ritje van een half uur. Bovenop een heuvel met prachtig uitzicht over de omgeving staat daar een bijzonder kerkje. Gebouwd in de stijl van Goudi met materialen uit de omgeving. De metselstenen zijn daar gebakken. De keitjes en het marmer komt ook uit de directe omgeving. Het orgel is zelfs van marmer gemaakt.

Achter de kerk staat de ruïne van een kasteel. Vanaf de toren kon je heel ver kijken.

Helaas was het restaurantje dicht maar na het bezoek zijn we naar de wijnmakerij gereden waar we eerst koffie hebben gedronken.

Hierna was het tijd voor een rondleiding door het museumpje en de wijnmakerij zelf.

Als laatste kwamen we bij de bottelmachine waar zo’n 1200 flessen per uur uitkomen die door één persoon in dozen van zes worden ingepakt. Die moet toch wel heel snelle handen hebben!

Toen was het natuurlijk tijd om te proeven. De tafels in het restaurant waren mooi gedekt met bij ieder bord wel vijf glazen.

Als eerste werd er water ingeschonken, daarna kwam er een heerlijke half droge witte wijn. Hier kregen we olijven en plakjes worst bij en ook nog een gerechtje met kip. De tweede wijn was een rosé. Persoonlijk vond ik die iets minder maar smaken verschillen. Bij de rosé kwamen lekkere champignonkroketjes en toast met een soort roerei. Daarna nog een heerlijke rode wijn met twee soorten paella, met vis en met groente, allebei erg lekker.

Als afsluiting nog een glaasje bubbels en een dessert met een puddinkje met gemalen amandelen en vanille-ijs.

Na een bakje koffie was er gelegenheid om een flesje wijn te kopen en zijn we de bus weer ingegaan. Dit was echt verwennerij vandaag, daar was iedereen het wel over eens. Het was ook erg gezellig.

Via de stad Elche met zijn palmentuinen zijn we weer naar de camping teruggegaan.

Woensdag 2 maart.

Gisteren was het prachtig weer, volop zon en 21 graden. Eerst wat bij de camper gerommeld en gepoetst en daarna lekker van de zon genoten in de luie stoel.

Vanmorgen was er gelegenheid om met een bus naar Elche te gaan. Aangezien het niet zo ver weg is besloten wij om te gaan fietsen.

Om een uur of elf zijn we opgestapt. Het zonnetje was er ook weer en via binnenweggetjes ging het naar Elche. De route ging langs een natuurreservaat waar we denk ik morgen met de groep naar toe fietsen. Dat geeft niet, dan gaan we nog een keer.

Er waren onderweg veel boomkwekerijen met palmbomen en olijfbomen. Die worden gesnoeid als bonsaibomen, nou ja, ieder zijn smaak. Er waren gelukkig ook gewone!

Bij de stad aangekomen vonden we een fietspad langs de rivier. Ooit was het een brede rivier, nu is het een soort kanaal van een meter breed. De zijkanten zijn betegeld en worden ook gebruikt om te wandelen en te joggen.

Uiteindelijk kwamen we uit in de palmentuin waar behalve verschillende soorten palmen ook veel andere bomen groeien, o.a. bananenbomen en hele grote ficussen.

Het was even zoeken maar uiteindelijk vonden we de route terug. Heen waren we met een omweg gegaan en die wilden we niet weer.

De fruitbomen beginnen een beetje uit te lopen maar het is goed te zien dat het ook hier nog maar begin maart is. Het laatste stuk ging weer langs het natuurgebied.

Toen we weer bij de camper waren stond er toch 45 kilometer op de teller.