26 maart.

Inmiddels zijn we weer in Tata. Gisteren zijn we vertrokken uit Mahmid. Onderweg zijn we in Zagora nog naar de souk geweest. We kwamen er toch langs en het zag er heel gezellig uit, er staan heel veel kramen.

Het was warm onderweg en we waren blij toen we in Foum Zguid op de camping stonden, met uitzicht op de bergen. Er was nog net een schaduwplaatsje voor ons gelukkig en ’s avonds bleef het lang warm.

Vanmorgen zijn we op tijd vertrokken. Het waaide hard en er was veel stof in de lucht. Onderweg zijn we nog even gestopt in Tissint. Hier zou een waterval zijn. Die was er wel maar het was maar een kleintje. Evengoed was het wel een mooi stukje natuur want zoveel water is hier niet te zien. De geiten liepen er te grazen en er zaten ook ibissen. We hebben hier een leuk rondje gelopen.

Van Tissint tot Tata reden we in een grote stofwolk. De lucht was grijs in plaats van blauw en ook in Tata was dat nog zo. Het was de hele middag benauwd warm. Vanavond koelde het een beetje af en we hebben tajine bij de camper besteld, hoefden we niet te koken.

27 maart

We zijn nog maar een dagje hier gebleven. Er is plaats genoeg op de camping. De meeste overwinteraars zijn weer weg en nu staan we hier lekker rustig.

Vanmorgen eerst een appje naar Johan en Monique gedaan, die zijn vandaag getrouwd, van harte gefeliciteerd!

Daarna maar weer schoongemaakt en wat boodschapjes gedaan in het dorp.

We hadden gehoord dat hier in de buurt een waterklok zou moeten zijn. De campingbaas legde uit dat hij in de oase moest zijn dus vanmiddag zijn we hem gaan zoeken. De oase is prachtig om in te lopen maar alle paden lijken op elkaar dus we hadden een paar steenmannetjes gemaakt om de weg terug weer te vinden.

Onderweg kwamen we langs een begraafplaats midden in de oase. De grafstenen zijn gewoon allemaal brokken steen en meer niet.

Het pad door de oase wordt veel gebruikt door de bewoners van het volgende dorpje, Lehna, om in Tata te komen. Ook door scholieren en dan zijn Europeaanse mannen af en toe een bezienswaardigheid. Er reden ook veel brommmertjes .

Na nog een paar keer gevraagd te hebben hadden we de klok gevonden, in zo’n gebouwtje hadden we hem niet verwacht. We stonden er al vlakbij zonder het te weten.

Er was een man binnen en die liet ons de klok zien en gaf ook een papier met een Engelse tekst. De waterklok werd al lang voor de jaartelling gebruikt door o.a. de Perzen  en de Egyptenaren als een soort kalender voor heilige feestdagen.

Hier werd hij gebruikt om bij te houden wanneer en hoeveel water een boer kreeg toebedeeld voor zijn gewassen door de irrigatiekanaaltjes in de oase.

De klok bestaat uit een soort pan gevuld met water. Hierin drijft een kommetje met een klein gaatje in de bodem. Het kommetje loopt langzaam vol met water en dan zinkt hij. De wachter leegt dan snel het kommetje en legt het weer in de pan, dan loopt het weer vol, enz. in dit geval is dat één keer in 42 minuten. Iedere keer legt hij ook een knoop in het touwtje. Zo kun je de tijd bijhouden. Dit werd meestal gedaan door twee mannen in een soort van ploegendienst, dag en nacht. Heel bijzonder, wij hadden er nog nooit van gehoord.

28 maart.

Prachtige rit gemaakt vandaag naar Tafraoute waar we nu in het keteldal op de camperplaats staan.

In Mahmid hadden we Thole en Everdien ontmoet. Zij reizen al jaren in de winter door Marokko en hebben ook een website die we wel eens lezen. raakten aan de praat over Marokko en de wegen hier en op hun aanraden hebben we deze route vandaag gereden.

Op onze kaart was het nog een stippellijntje maar hij verzekerde ons dat het inmiddels een asfaltweg was en erg mooi om te rijden. Dat klopte, op een paar rivierdoorsteekjes na was het een goed te berijden maar smalle asfaltweg. Gelukkig waren er maar weinig tegenliggers.

In het begin reden we door een dal tussen de mooie bergen door maar na de afslag naar de smalle weg gingen we al hoger en reden we op 1800 meter door de bergen heen. Heel af en toe kwamen we nog een dorpje tegen maar verder niets.

De weerberichten lijken goed dus blijven we hier een paar dagen.

30 maart.

Dit is een leuke plek om te staan. Het is niet heel druk meer, de meeste overwinteraars zijn hier ook weg. Maar er komen nog steeds verschillende handelaren langs de camper.

We stonden hier een kwartier en toen waren al langs geweest; de kapper, de bakker, de pizzakoerier, de tajinebezorger en iemand met een excursie in de aanbieding. De bakker mag blijven komen. Die stopt om kwart voor acht broodjes in het tasje aan de antenne en om negen uur komt hij terug om 4 dirham.

Af en toe komen er wat geiten of ezels langs op zoek naar wat te eten.

’s Avonds komt de wachter 15 dirham ophalen dat is de prijs voor een overnachting.

’s Ochtends komt de waterwagen van de gemeente langs en voor 25 dirham is je tank weer vol. Dat is fijn want er zijn hier geen voorzieningen dus moet er in de camper gedoucht worden.

Vanmorgen zijn we wezen fietsen naar de “blauwe rotsen”. Een Franse kunstenaar is ooit op het idee gekomen om wat rotsen blauw te gaan schilderen. In de loop der jaren is er flink wat blauw afgesleten en ook weer bijgeschilderd en ook wat roze en mintgroen.

Het fietstochtje erheen, ongeveer 3 km. over een onverhard weggetje vanuit het volgende dorpje, was erg mooi. Door een mooi groen dal met veel struiken en bloeiende witte brem en omgeven door prachtig gevormde ronde rotsen, eigenlijk allemaal op elkaar gestapelde reusachtige keien. Het dorpje heet Aguerd Oudad en er staan hele mooie huizen.

1 april.

We hebben nu ontdekt dat je hier ook heel mooi kunt wandelen.

Gisteren zijn we achter de camperplaats in het dal wezen struinen. De rotsen nodigen heel erg uit om een stukje te beklimmen. Je hoeft niet eens heel hoog om een prachtig uitzicht op het dorp te hebben. Helemaal achterin staan een stuk of vijf tenten en daar wonen wel mensen. Er lopen ook dieren die af en toe een rondje over de camperplaats komen doen.

We hebben zelf een “huishagedis”van wel 30 cm. die woont in een bult stenen voor de camper.

Gisteravond zijn we op aanraden van een stel camperaars uit Andijk die we ook al in Mahmid hadden gezien wezen eten in het dorp bij een hotel met een mooie binnenplaats. Heerlijk gegeten en er werd ook een bruiloft gevierd van een Frans\Marokkaans stel. De hele familie uit Frankrijk was over. Ook opa en oma waren er en opa vond het wel leuk dat wij er bijzaten en hij legde precies uit wat het voor feest was. Hij was erg trots op zijn kleindochter en achterkleindochter en vertelde er graag over. De dames hadden allemaal een lange Marokkaanse jurk gekocht maar zagen er toch wel erg westers uit. Na een poosje kwam de bruidegom met zijn familie. Dat zag er toch wel heel anders uit. De binnenkomst was heel feestelijk. Er werd gezongen en gedanst en er waren traditionele kado’s en sieraden. Er waren ook vrouwen bij in traditionele kleding, erg leuk om te zien allemaal.

Vanmorgen zijn we weer aan de loop gegaan, nu de andere kant op. Er loopt een route die is aangegeven met rode en groene stippen.

Eerst mooi door het dal, later naar de andere kant van de weg en door de palmerie. Hier staan ook campers maar de plek is ons te ver van het dorp.

Achter de palmerie zijn we omhoog geklommen, dit ging vrij gemakkelijk via grote rotsblokken. Eenmaal boven keken we heel mooi op een oud dorp. Het leek verlaten maar als je goed keek zag je toch tekenen van bewoning. Sommige gebouwen werd ook aangewerkt. Toen we goed keken zagen we dat je hier ook via Tafraoute moet kunnen komen.

Dit gaan we misschien een volgende keer proberen, insjallah. Morgen gaan we weer een stukje naar het noorden. Het is tenslotte al april!

Tafraoute is een heel levendig stadje met tal van winkeltjes en werkplaatsen. Als je je camper wilt laten spuiten of nieuwe bekleding wilt hebben , een nieuwe schotel wilt of onderhoud wilt laten doen, alles kan in Tafraoute.

Twee jaar geleden was er een informatiebord met een foto van een heel mooi binnenzwembad. Het zwembad is gebouwd maar is alleen voor mannen! We zijn er een aantal keer langsgekomen maar de deuren zijn niet open geweest. Heel jammer van zo’n duur gebouw.

2 april.

Vanmorgen zijn we op tijd vertrokken. De rit ging eerst heel mooi door de bergen en groene dalen. Je kunt hier goed zien dat het lente is. We hadden ook mooie vergezichten en bij een stuwmeer hebben we een broodje gedaan.

Het laatste stuk was vlak met heel veel sinaasappel- en bananenbomen.

Na de brug met de feestelijke vlaggen kwamen we in Taroudant en we hebben een plekje gevonden bij een muur naast een hotel.

Hier aangekomen hebben we eerst Carglass moeten bellen. Door een tegemoetkomende vrachtauto was er een steen tegen de voorruit gekomen en dat werd een scheur van 30 cm. We kunnen er gewoon mee doorrijden is ons verzekerd en waarschijnlijk krijgen we in Marrakech een nieuwe voorruit. Daar zijn we over een paar dagen.

Het was inmiddels al half vijf en we wilden nog iets van de stad zien dus hebben we een koets genomen.

De koetsier heeft ons eerst naar de souk gebracht, daar was het zoals altijd gezellig druk. Daarna zijn we naar de leerlooierij geweest. Daar kregen we zowaar een Nederlands gesproken uitleg, heel goed te begrijpen. De man had het zichzelf geleerd uit boekjes en van internet, heel knap vonden wij.

Terug zijn we dwars door de stad gereden. Door drukke winkelstraten en pleinen bracht hij ons weer naar de campers. Het was een heel leuk ritje.

3 april.

We hoefden niet zo ver vandaag dus zijn we eerst nog even de stad in geweest. Er is hier erg mooi fruit en groente dus even boodschappen gedaan. De groenteman wist niet dat hij reclame maakt voor een Nederlandse bouwmarkt.

De eerste 50 km was nog door de sinaasappelvallei en leuke dorpjes.

Onder aan de bergen zijn we gestopt voor een broodje. Was wel een gezellig stopje, de schooljeugd kwam langs om te kijken zonder te schooien. Er liepen wat geiten en er kwamen vrachtwagens vol mensen en goederen langs. Die moesten ook de berg op en werden later overal afgezet.

Na de lunch ging het serieus omhoog. Er wordt nog druk aan de weg gewerkt maar met een beetje voorzichtig rijden was het wel te doen. Het was een prachtige rit over de Tiz n Test. De weg werd weer tweebaans en bleef stijgen.

Op 1800 meter zijn we gestopt bij een cafeetje voor het uitzicht. Daar hebben we ook maar koffie gedronken op het terras en daar kregen we koekjes bij. Alles wat er in het cafeetje nodig is, ook water, wordt per ezel aangevoerd vanuit het dorpje wat iets lager ligt.

Vanaf deze hoogte kijk je uit over een mooi dal en de weg die omhoog slingert. We hebben hier heerlijk een uur in de zon zitten kijken.

Hierna waren we er nog niet. De weg werd smal en we moesten nog ongeveer 8 km en nog 300 meter omhoog. Het ging niet snel maar het was erg mooi. We staan nu bij een restaurantje bovenop de pas op 2100 meter met uitzicht naar de andere kant. Morgen weer naar beneden. Het waait nu wel hard en vannacht wordt het wel koud. Deken erbij vannacht!

4 april.

Heerlijk geslapen vannacht! Heel stil hierboven en geen moskee om zes uur.

De mooie tweebaansweg was helaas opgehouden maar het was net breed genoeg. Wel erg slecht wegdek hier en daar dus voorzichtig rijden. Dat geeft niet want dan kun je mooi om je heen kijken en het was erg mooi.

Prachtige panorama’s en na de koffiestop waren er ook weer af en toe dorpjes.

Het was nog wel 100 km slingeren en dan ben je met gemiddeld 30 km per uur wel even onderweg. Af en toe moet je ook even stoppen om te kijken.

Toen het weer wat vlakker werd kwamen we nog een soort terras tegen in de rivierbedding. Dat zag er wel leuk uit met allemaal gekleurde tafels en stoelen. Er zaten best veel mensen te eten en je kon ook een ritje op een kameel maken. Zag er gezellig uit!

Eenmaal in Marrakech aangekomen zaten we in de avondspits, maar het is er altijd spitsuur geloven we. Gelukkig kwamen we er weer heelhuids doorheen en nu staan we op camping Relais de Marrakech. Mooie camping met veel bloemen, pauwen en een zwembad. Hier blijven we weer een paar dagen staan.