Vrijdag 31 januari.

De dagen vliegen hier om! Rondje lopen, rondje fietsen, boodschapje doen, klusje in de camper, weer een dag voorbij.

’s Ochtends binnen gauw een broodje eten en dan naar buiten voor de koffie want daar is het dan warmer dan binnen. ’s Nachts koelt het nog steeds af tot 8 á 9 graden buiten en binnen 12 dus dat is fris! De eerste gasfles was al leeg dus we doen geen kachel meer aan! (wel een dik vest en een joggingbroek). De fles is alweer gevuld want Bakanou heeft propaan.

Mevrouw Bakanou heeft vandaag Grande couscous gemaakt. Het was echt Grande! We gingen met één pannetje heen maar we hadden er drie tekort! We kregen een pan met 4 soorten groente, 5! soorten vlees, kikkererwten rozijnen en ui, en couscous. Fransen rekenen ruim want wij eten hier wel twee dagen van. Morgen weer een makkie.

Om wat calorieën te verbranden zijn we vanmiddag naar Tifnit  gefietst. Hier zijn we ook al vaker geweest maar het blijft leuk. Je ziet iedere keer dat er weer een paar huisjes opgeknapt zijn.

Even lekker op het strand gelegen en schelpen gezocht. Jus d’orange gedronken op een terrasje op het strand waar vissers bezig waren met bootjes schoonmaken. De bootjes die terugkomen van de vangst worden met een trekker het strand opgesleept.

De terugweg is altijd best zwaar want je moet eerst een heel eind omhoog. Dus moesten we af en toe even schaapjes kijken! Er lopen er hier genoeg.

Zaterdag 1 februari.

Vanmorgen liep de wekker om half acht af. Het was nog niet eens licht! Om half negen gingen we op excursie met de jeep van Bakanou.

De rit ging naar het iets noordelijker gelegen nationaal park Souss Massa. Een aantal diersoorten die hier in het wild uitgestorven zijn, zijn vanuit de dierentuin in het Duitse Hannover hier uitgezet. O.a. mendesantilopen, ook wel addax genoemd met de kronkel in de hoorns en mhorgazelles oftewel onyxen met hele lange gebogen hoorns. Er liepen ook struisvogels en hertjes. Het was een mooie rit van ongeveer 2 uur over grint- en zandpaden, maar niet heel erg comfortabel. We hebben wel heel veel dieren gezien. De uitleg ging helaas een beetje langs ons heen met vier Franse medepassagiers.  

Om half twaalf waren we terug op de camping. We hadden al eens gedacht om naar het park toe te gaan maar zonder gids mag je er niet in. De campingeigenaar is gids geworden en heeft toestemming om met zes personen het park in te gaan.

Vanmiddag bijgekomen van de rit in het zonnetje!

Maandag 3 februari.

Gisteren hebben we behalve de was en de zondagse borrel niet zoveel gedaan want het was erg warm, 28 graden. Moeten we toch nog even aan wennen!

Vandaag wilden we naar Sidi Bibi, een stadje in de buurt om te pinnen. In het dorp hier is geen geldautomaat. Je kunt wel met de camper gaan maar we wilden fietsen. De weg binnendoor is lekker rustig, door een paar kleine dorpjes, één daarvan heeft  een hele mooie moskee, over smalle weggetjes met muurtjes en cactussen, zo’n 15 km. Om elf uur zaten we op de fiets en er stond een lekker verfrissend windje. Om half één waren we bij Sidi Bibi waar we feestelijk binnengehaald werden bij de rotonde.

Binnen een afstand van 200 meter waren wel vier banken dus we konden kiezen.

We kregen trek en zijn op een terrasje gaan zitten. Heerlijke tajine besteld met geitenvlees en veel groente en daarbij was nog tomatensalade en vers gebakken brood uit de steenoven. We hadden ook een fles water besteld. Die was nog niet leeg dus goot Cor de rest in onze eigen fles. De ober vond dat wel leuk en toen Cor vertelde dat we nog op de fiets naar camping Bakanou moesten werd het overgebleven brood ingepakt voor onderweg want dat was toch wel een heel eind fietsen!

Na een uurtje waren we lekker uitgerust en na pinda’s te hebben gekocht bij de pindaboer zijn we nog even naar de markt geweest. Weer lekker aardbeien gekocht. Bij de kapper bloeide een mooie bougainville en zoals op alle markten was er brood in overvloed.

Op de terugweg kwamen we langs een kunststofrecycle fabriek. Er wordt dus toch wel iets gedaan aan alle afvalbergen al zou je dat soms niet zeggen. Vooral langs achterafstraatjes vind je nog veel afval.

Op de terugweg was het wel warm en de fles water kwam goed van pas. We zijn een paar keer gestopt om te drinken en zo was het goed te doen.

Soms loopt er een kudde schapen op de weg en dan moet je even geduld hebben, ook als automobilist zijnde!

Als voorbeeld van zwerfvuil kwamen we nog een paar bomen tegen met wel hele vreemde vruchten.

Om vijf uur kwamen we moe maar voldaan weer op de camping aan. Vandaag zijn we dus zes uur bezig geweest om te pinnen! Heerlijke dag gehad.

Woensdag 5 februari.

Vandaag zijn we maar weer een stukje gaan rijden. Het was eigenlijk de bedoeling om naar de oase ten zuiden van Guelmim te gaan. Het wordt daar de komende dagen 30 graden en de campings daar zijn klein en ommuurd dus leek het ons beter om aan de kust te blijven.

We hebben we 41 km gereden vandaag. We hadden zin in een paar stranddagen, het is camping Wassay beach geworden, pal aan het strand. Hier zijn we nog niet eerder geweest.

De weg hierheen is niet helemaal verhard. Ongeveer 10 km voor de camping miste er een stuk asfalt. Maar grint doet het ook en de zwaaiende kindertjes in het dorpje maakten een hoop goed. Na het dorp wordt de weg weer beter. Hier kwamen we ook weer ezelkarren tegen, die zie je langs de doorgaande weg toch minder. De foto’s van onderweg komen van de dashcam, we wisten niet dat daar zulke leuke beelden bij zitten. Gaan we beter opletten.

Je loopt van de camping zo het strand op en daar is het heel rustig. We hadden het strand vanmiddag voor onszelf, pas op het eind van de middag kwamen er wat Fransen zitten. Een stukje verderop staat nog een oude Marabout boven het strand. Die zie je hier veel, het zijn tombes van heiligen en mensen gaan hierheen voor advies of genezing.

Het zwembad op de camping is ons te koud. Pootje baden in zee is lekkerder.

Het dorp leek aan het eind van de middag uitgestorven. Er zijn een paar kleine winkeltjes, wat restaurantjes en de bakker. Veel huizen leken leeg te staan. Morgen nog maar eens kijken.

Vanmiddag hebben we Dick en Trudy uit Andijk gesproken. Die zijn we andere jaren ook al tegengekomen. Wat is de wereld toch klein!

Cor heeft vanavond Arjan ontmoet, deze Nederlander is gelijk met Gerard en Margot met de boot uit Sete overgestoken. Gerard en Margot staan nu iets ten noorden van Essaouira en komen langzaam deze kant op.

Donderdag 6 februari.

Vanmorgen stonden we lekker ruim toen de buren waren vertrokken. Er kwam een grote camper voor terug en toen vonden we het een beetje krap. We zijn verhuisd naar de overkant naar een ruime hoekplaats met blijvend vrij uitzicht!

Vanmiddag was het tijd voor een loopje. Op aanraden van Arjan zijn we op het strand linksaf gegaan. Hier zijn rotsen met kleine strandjes ertussen. Hier en daar staat een bouwseltje, soort vissershutjes. Eén daarvan heeft een eigen waterput en de eigenaar probeert cactussen te kweken. We kwamen zelfs een soort bed and breakfast tegen, compleet met zonnepanelen en zonneboiler. Wel op een mooi maar afgelegen plekje.

Tegen vijf uur zijn Gerard en Margot ook gearriveerd. Weer als van ouds, alsof we elkaar gisteren nog gesproken hebben.

Vrijdag 7 februari.

Vanmorgen hadden we het druk! Cor zijn haar werd lang dus die moest geschoren. Dat doe ik altijd zelf met de tondeuse.

De koelkast was aangevroren. We staan hier aan de stroom dus we konden de stofzuiger gebruiken om het ijs van de koelribben te ontdooien. Dat gaat prima met de achterkant van de stofzuiger. De inhoud van de vriezer kon bij Margot in het vriesvak. De koelkast is weer mooi schoon en inmiddels ook weer op temperatuur.

Het waaide vandaag een beetje en daardoor was het niet zo warm. Prima weer om te lopen. Vanmiddag de andere kant van het strand op. Het was niet druk, alleen veel meeuwen. We zijn bijna tot de lagune gelopen, een uurtje gaans. Aan de overkant ligt weer een dorpje, Sidi Rabat. Aan deze kant zijn geen rotsen maar duinen. Vlak bij het strand zijn ze kaal maar iets landinwaarts zijn ze mooi begroeid. In het zand groeien gele bloemen van zo’n 40 cm hoogte, Koningskaarsen genaamd. Die hebben blijkbaar niet veel water nodig.

We hebben de dag met zijn vieren afgesloten met een wijntje uit de fles van Carlos speciaal voor de gelegenheid bewaard.

Zaterdag 8 februari.

Maar weer en stukje gereden vandaag. Toen we vertrokken was het nog bewolkt. We hadden afgesproken om bij Leghzira te gaan eten maar gelukkig kwam na een half uurtje de zon er al weer bij.

Eerst ging de route naar Tiznit. Daar is een goed gesorteerde supermarkt helemaal gericht op alle Europese overwinteraars die daar in grote getale op de camping staan. Lees: bomvolle camping municipal, door een Duitser vorig jaar omschreven als “bejaardenhuis”.

Na Tiznit gaat de weg door mooie groene bergen met veel cactussen en af en toe een dorpje, uiteindelijk kom je dan bij de oceaan.

Om één uur waren we bij Leghzira, een klein dorpje, bestaande uit restaurantjes, aan het strand. Hier op het strand zijn de grote rotsbogen waar je onderdoor kunt lopen. Het was hoog water dus daar konden we dit keer niet heen.  Boven het dorp is bij een bijna verlaten bungalowpark een parkeerplaats. Hier kun je ook overnachten als je wilt.

Het is een beetje traditie geworden om hier samen te gaan eten, de tajine met kip is verrukkelijk. De plek is natuurlijk heel leuk.

Hierna was het nog tien km naar Sidi Ifni. Op camping El Barco hebben we de mat weer uitgerold. Die van ons hadden we een stukje afgehaald dus die moest weer even worden geknoopt. De schotels staan weer omhoog, de ontvangst is goed dus vanavond hebben we weer lekker naar “ wie is de Mol kunnen kijken”.