Maandag 1 april.
We zijn alweer een stukje in Frankrijk maar laten we bij zaterdag beginnen.
We hadden mail gehad dat de boot om half vijf zou vertrekken dus hadden we geen haast.
In Asilah eerst rustig koffie gedronken, de papieren bij elkaar gezocht en de tas gepakt voor op de boot. Cor moest ook nog afscheid nemen van zijn vriend, er is hier een bewaker die ons herkende van vorig jaar en nu ook van de heenreis en die man komt altijd een praatje maken. Dat proberen we althans want hij spreekt alleen Arabisch maar hij is erg aardig en behulpzaam en Cor en hij begrijpen elkaar aardig met handen en voeten taal. Hij probeerde ons te vertellen dat hij in een paar steden in de buurt is geweest, toen bedachten wij dat wij veel meer van zijn land hebben gezien dan hij ooit zal zien. Gelukkig lijkt het een tevreden mens en hij is heel blij met zijn werk.
Om een uur of elf reden we weg. Onderweg nog even getankt, de diesel is ondertussen € 0,93 geworden maar toch nog goedkoop. Om half een waren we bij de haven en een kwartier later ingecheckt.
Daarna begon het lange wachten. Het was druk en alles ging heel langzaam. We schoten niet op en ik heb in de wachtrij eten gekookt. Toen kwamen we bij het loketje van de persoonscontrole. Daar zat een aardige jonge man die in het Engels vroeg waar Willy was. Ik heb even mijn gezicht laten zien en gezegd dat ik stond te koken. Daar kon hij wel om lachen en dat was prima, lekker. Eten en af en toe een paar meter rijden, dat was goed te doen.
Tegen drie uur stonden we vlakbij de grote scan, die stond in storing. We werden omgeleid en dachten al dat we niet hoefden. Nee hoor, we moesten naar een andere, kleinere scan en weer aansluiten. Even na vieren was dat eindelijk klaar en om kwart over vier sloten we aan in de rij bij de boot, die had nog meer vertraging.
Tegen zessen gingen we eindelijk aan boord. Op zo’n boot, ook al is het een grote, is het pad altijd smal en moet je voorzichtig rijden. Tijdens drie maanden door Marokko rijden is er niets gebeurd maar één middag op een drukke haven en er zijn twee roekeloos rijdende, gehaaste Marokkanen tegen ons fietsenrek gereden. Schade, kapotte nummerplaatverlichting en een gescheurd achterlicht. De lichten doen het nog dus we zien thuis wel weer. Twintig dirham schadevergoeding wilden we niet aanpakken en omdat het zo’n chaos was hebben we er verder geen werk van gemaakt.
Om zeven uur voer de boot weg en namen we afscheid van een regenachtig Marokko.
We hadden een ruime hut deze keer en ondanks de deining lekker geslapen.
Zondag lekker gelezen, geluierd, rondjes gelopen en lekker in het restaurant gegeten.
De boot had snel gevaren, om tien uur was hij aangemeerd en ging het autodek open. Drie kwartier later waren we eraf en om kwart over elf waren we op de cp bij Sant boy bij Barcelona.
Vanmorgen was het mooi weer . We reden binnendoor en konden onderweg al boodschappen doen en geld pinnen.
In Frankrijk hadden we nog oponthoud door douanecontrole en om half zes waren we in Vinassan. Dit is een klein dorpje net voorbij Narbonne. De blauwe regen bloeit hier al, benieuwd of dat thuis ook zo is!
Dinsdag 2 april.
Vandaag een heel eind over de A75 naar het noorden gereden. Bij Milau over de tolbrug i.p.v. door het dal en de stad. In tijd scheelt dat drie kwartier en we hadden best een lange rit vandaag. Het weer was niet super, beetje regenachtig, wel rustig op de weg. Geen weer om uitzichtfoto’s te maken dus alleen wat bomen vandaag.
Wit bloeiende bomen, gele struiken, kale bomen, bomen met bollen erin en een mooie treurwilg.
We staan nu op de cp, met hele kale bomen, van Saint Pourcain sur Sioule, een klein stadje ongeveer 80 km ten noorden van Clermont-Ferrand. Lekker opgeschoten. We kregen visite van een tortelduif die kwam schooien. Toen we net stonden kregen we ook een onweersbui met later een mooie regenboog. Na het eten knapte het op en konden we gelukkig nog een rondje lopen voor de spijsvertering. Morgen weer een stukje verder naar huis.
Woensdag 3 april.
Om negen uur reden we weg van de cp. Geen tolweg gehad vandaag, allemaal goede alternatieven. Eerst allemaal N-wegen, zelfs met parkeerplaatsen. Voor Beaune wilden we een stukje afsnijden over een d-weg, gele weg op de kaart. Het ging niet snel maar was wel een mooie route langs een kronkelend kanaal met heel veel sluisjes erin. We gaan een keer terug om te fietsen maar dan met mooi weer. Vandaag was alleen maar regen. Zo ook over de route de Grande Crus dwars door de Bourgogne richting Dion. Het weer moet nog wel veranderen anders is er geen bourgogne dit jaar, de druiven doen nog niets!
Tegen drie uur waren we op de cp bij Langres. Drie maanden geleden waren we hier ook, toen was het 0 graden, nu 3 dus dat scheelt niet veel. Het is koud hier, ook regende het een beetje. Na de koffie werd het droog. We hebben alleen een zomerjack mee dus zoveel mogelijk kleren er onder aangetrokken en zo zijn we naar het stadje gelopen. Door de hoofdstraat met allemaal winkeltjes naar de muziektent en de kathedraal. Daar langs naar de oude vestingmuur en die hebben we een tijdje gevolgd met mooi uitzicht op het omringende landschap. Na een poosje hebben we de hoofdstraat weer opgezocht en zijn we weer teruggelopen naar de cp.
Net als de vorige keer is het buiten koud maar binnen bij de kachel lekker warm.
Donderdag 4 april.
Er lag sneeuw vanmorgen! Nou ja, een beetje natte sneeuw maar het was wel wit. Toch nog sneeuw gezien.
We hebben hier nog een klein beetje diesel getankt om Frankrijk uit te komen. Het is hier wel erg duur, € 1,50 hebben we betaald. In Luxemburg is het inmiddels € 1,09 dus dat scheelt nogal. Om kwart voor één waren we de grens over dus daar hebben we weer volgetankt en een broodje gedaan.
Ons doel was de cp bij de mijn van Blegny in België. Onze navigatie stuurde ons het laatste stuk dwars door de Ardennen over heuvels en dorpjes en veel kronkelwegen. Was erg mooi maar kwam niet zo gelegen. We weten nu wel weer hoe mooi het in de Ardennen is, we moeten hier beslist weer eens gaan wandelen.
Vlakbij de plaats was er nog een wegomleiding en pas kwart over vier waren we er.
Het mijnencomplex is te bezoeken, er kwamen vier bussen met scholieren vandaan. Met een lift kun je afdalen in de mijn en zien hoe alles in zijn werk ging. Het is een heel groot complex en staat op de werelderfgoedlijst van Unesco als één van de vier authentieke kolenmijnen van Europa. We hadden er nu geen tijd voor maar misschien gaan we nog eens terug om hem te bezoeken.
Op de afvalberg die ontstaan is bij het kolen delven zijn bomen geplant en er is ook een dierenparkje. Er is een trap van 204 treden om op de berg te komen bij het eindpunt van de installatie die het afval naar boven bracht. Daar zijn we nog wel geweest. Hier heb je ook mooi uitzicht op de omgeving. Al met al een mooi plekje. Je kunt hier gratis staan, alleen stroom moet je betalen, maar dat is logisch. We staan hier inmiddels met zes campers.
Morgen het laatste stuk naar huis.
Vrijdag 5 april.
We zijn weer thuis de camper staat weer op stal. Nu eerst een tijdje leeg halen en schoon maken. Nu gaan we ons voorbereiden op de volgende reis. 25 Mei varen we vanuit Denemarken naar IJsland.
Ook hiervan zullen we weer een verslag van proberen te maken.
We hebben een fijne tijd gehad in Marokko en zijn van plan om volgende winter weer heen te gaan.
Maak jouw eigen website met JouwWeb