Zondag 27 april.

Jammer, maar niet naar de woestijn want nu is Gerard ziek. Hij heeft dezelfde symptomen als wij gister dus we hopen dat hij morgen weer beter is.

Wij voelden ons vanmorgen goed dus hebben we de fiets maar weer gepakt en een paar uurtjes gefietst. Even door de eindeloze vlakte en naar het dorpje even verderop. Heel bijzonder hoor. Er is een brede strook palmbomen met aan de ene kant de zandduinen en aan de andere kant een soort woestijn. Tussen de bomen zijn heel veel hotels en campings.

Vanmiddag lekker luieren en de blog bijwerken en zwemmen natuurlijk. Morgen de woestijn in, insjallah.

Maandag 28 april.

Fijn, vandaag allemaal oke!  Om 9 uur stonden we klaar voor de tour. Het werd een half uurtje later maar dat is Marokko.

We hadden een aardige chauffeur en een goede auto en de rit was prachtig. Eerst even naar Merzouga voor water en de chauffeur nam ook chips mee. Dat was voor de nomadenkindertjes bleek later. Toen het zand in.

Niet dwars door de duinen maar meer er omheen en toen toch ook omhoog. Wat een uitzichten. Dit was door een vulkanisch gebied met zwart gesteente en mijnen waar labiriet steen wordt gewonnen. Dit wordt glad geslepen en uitgevoerd naar Noorwegen en Zweden. Dit wordt heel primitief gedaan met een soort takeltje, wel met een motortje en met een emmer eraan. Hierna zijn we doorgereden naar een nomadenfamilie midden in de woestijn. Er wonen hier nog 10 families in armzalige hutjes en tenten in moeilijke omstandigheden. Maar ze willen het niet anders volgens onze chauffeur. De geitjes die ze hebben zijn hun kapitaal en af en toe brengen ze er een op de motor naar het dorp naar de markt en dan kunnen ze weer boodschappen doen. De familie die wij bezocht hebben bestaat uit 10 personen waaronder ook een paar kleine kinderen. We hadden niets meegenomen maar terug bij de camper hebben we wat kleertjes voor het jongetje aan de chauffeur gegeven en die brengt ze erheen als hij weer in de buurt komt. Hij komt er heel regelmatig en neemt ook wel boodschappen voor ze mee. Margot had wat speelgoed meegegeven.

Daarna zijn we teruggereden naar de bewoonde wereld. Naar een klein dorp gereden en daar naar bijzondere muziek geluisterd. Dit werd gedaan door de zogenaamde “zwarte mannen”. Mensen uit Somalië, Namibië, Mauritanië,Algerije enz.

Op een gegeven moment waren we maar een km of 6 van de grens met Algerije vandaan. We zagen de wachtposten op de bergen. Dan voel je je toch wel ver van huis.

Tot slot hebben we in het hotel bij de camper nog heerlijk geluncht. Heerlijke salade met brood, grote grilspiesen, patatjes en natuurlijk olijven en als toetje heel veel meloen.

Hierna hebben we nog even heerlijk gezwommen en gezond.

Vanavond hebben we de boel weer opgeruimd, morgen rijden we verder naar Tiznit. Nu zitten we heerlijk op het terras te werken met een glaasje muntthee met op de achtergrond knorrende kamelen. 

Woensdag 30 april.

Gisteren een heel eind gereden. Eerst door de kale vlakte terug naar Rissani. Even een fotostop bij de mooie toegangspoort. De volgende etappe was langs de bergen door niemandsland. Bijna geen dorpjes, maar wel veel gaten in de weg. Dat was af en toe echt laveren! Gelukkig was het niet zo’n drukke weg. Verderop weer dorpjes en een betere weg. Natuurlijk de nodige fotostops gemaakt, je zou alles wel mee willen nemen.

We hebben ook arganbomen gezien. Hier klimmen de geiten in om de noten eruit te halen. Deze bomen waren nog te klein, maar ze stonden er wel tegenop om de noten te eten.

We zouden eigenlijk naar een camping in Tazzarine, maar die was heel smal en warm, ook zonder schaduw. Dat was ons veel te warm. Je hebt nu echt wel schaduw nodig, het is dik boven de 30 graden. We wilden dus weer van de camping af maar de eigenaar was boos dat de klandizie weg wilde en hij wilde de poort dichtdoen. Gerard en Margot waren er al eerder dan ons en zij waren al ingeschreven dus de man riep maar “betalen, betalen”. Tegen twee Hollandse vrouwen kon hij toch niet op. Niks betalen, ouvrez die poort. Hij koos maar eieren voor zijn geld en wij gauw weg!

30 km. Verderop vonden we een beter plekje, met zwembad. Niet zoveel schaduw maar goed genoeg voor een nacht, in Nekob.

Vanmorgen was Margot ziek maar we wilden daar toch weg. Gelukkig was ons volgende doel maar 70 km. rijden over een goede weg. Weer langs en door bergen en valleien met heel veel palmbomen en dorpjes. Weer een aantal keren gestopt voor een foto en een loopje, prachtig.

Staan nu bij Agdz onder de palmbomen, met zwembad, heerlijk. Hier maar een paar dagen staan tot Margot weer fit is. Erg leuk stadje, we hebben al een paar boodschappen gedaan en even gekeken. Morgen de fietsen eraf en wat rondkijken. Vandaag niets meer, luieren en zwemmen!

Donderdag 1 mei.

Eerst wasdag vandaag. De grote was hebben we afgegeven bij de receptie en kunnen we vanmiddag weer ophalen, inshallah. De wasmachine moest nog we gerepareerd worden, maar we wachten af. Margot is gelukkig weer beter en die loopt ook weer te rommelen.

Na de koffie hebben we de fiets gepakt. Eerst maar terug naar het dorp en toen zagen we dat er souk was. Aan de andere kant van de brug stonden allemaal tentjes en het hele dorp liep die kant op. Wij ook maar even kijken. Heerlijk die chaos op de weg  Alles door elkaar, auto’s, motoren, ezelkarren, fietsen en heel veel wandelaars. Op de souk was van alles te krijgen, je kunt het echt zo gek niet bedenken of het was er. Tot levende geitjes aan toe. Wij hadden wat aardappels en groente nodig dus dat kwam mooi uit. Alles wat je nodig hebt doe je in een plastic bakje en dat wordt gewogen. Alles voor dezelfde prijs, gewoon door elkaar. Groente en fruit kost hier echt bijna niets. Het is niet te beschrijven wat je allemaal ziet. Helaas kun je geen foto’s maken. Er was iemand die het wel deed en die werd heel boos aangesproken , Wij hebben het dus maar niet gedaan. We moeten het zo maar in onze herinnering houden.

Vanmiddag lekker geluierd en de was was warempel toch klaar. Om 7 uur wordt er een tajine bij de camper gebracht. Lekker!

Vrijdag 2 mei.

Als je in Marokko zegt dat je uit Holland komt, roepen ze meteen ,allemachtig prachtig. Dit beschrijft wel de rit van vandaag. Eerst over een goede asfaltweg door een brede vallei. Toen ging de weg omhoog, kregen we wegwerkzaamheden en werd hij een stuk smaller. Af en toe een stukje gravel en/of wasbord en helemaal geen weg. Maar wat was het mooi om ons heen. Hele vreemde kleuren en bovenin waren ze iets aan het delven, Cor denkt dat het een soort cement was aan de kleur te zien.

We konden niet hard rijden, ongeveer 30 km per uur maar het ging prima, over ongeveer 16 km. Toen waren we weer beneden bij een goede asfaltweg. Die ging ook weer omhoog maar reed een stuk relaxter en was ook prachtig. Door een leuk stadje gereden, Tazenakht en het laatste stuk over een hoogvlakte. Nog een klein stukje over een prachtige pas naar beneden en nu staan we op een kleine camping bij een soort restaurant vlakbij Taliouine.

We hebben een geweldig uitzicht op het stadje. Vanmorgen was het al bewolkt en nu regent het zowaar af en toe een beetje en af en toe een onweersbui. Kunnen we ook weer eens even lekker binnen zitten!

Zaterdag 3 mei.

Weer een heel andere rit gedaan vandaag. We zijn richting kust gegaan en het is hier veel vruchtbaarder als in het binnenland. Dat is ook logisch want hier is het wel koeler en hier regent het natuurlijk ook vaker.

Eerst hebben we nog wat boodschappen gedaan in Taliouine. We hadden geen fruit meer dus even naar de groenteman. Een paar appels, sinaasappels, peren en bananen en dat allemaal voor ongeveer 1 euro en 35 cent. Bij de camper ging ik het opruimen en toen zat er ook nog een bakje aardbeien in het tasje. Dat had hij er zo bijgedaan. Zulke dingen gebeuren hier wel meer, de mensen zijn heel aardig en heel beleefd, de meeste dan. Uitzonderingen zijn er overal.

Verder door een vallei met arganbomen vol met noten. Na de koffiestop zagen we het dan eindelijk, de geiten klimmen echt in die bomen om de noten er uit te halen! De kamelen hier lusten trouwens ook noten zagen we later. Verderop kwamen de olijfbomen erbij, sinaasappelboomgaarden met bomen vol, bananenplantages, druivenstruiken, velden met meloenen, maïs, graan noem maar op.

Onderweg in Oulad Teima was er markt dus wij even heen. We zijn ook gauw weer weggelopen want slachten doen ze hier gewoon op straat! De schapenkoppen lagen er nog en het stonk vreselijk. Bij de slager hangt het vlees trouwens ook gewoon buiten.

We staan nu ten zuiden van Agadir vlakbij Sidi Bibi op een mooie nieuwe camping met veel bloemen.  Morgen gaan we via een hele mooie binnendoor route naar Tafraout.